Μια φορά κι έναν καιρό… Το ξεκινώ έτσι διότι η ιστορία μοιάζει με παραμύθι. Αληθινό συμβάν είναι, όμως. Συνέβη πριν κάποιες χιλιάδες χρόνια, αλλά δεν έτυχε να την ψυλλιαστεί κανένας σεναριογράφος του Χόλυγουντ, να στολίσει μ’ αυτό το ιστορικό επεισόδιο μια ταινία.
Μια φορά, λοιπόν, κι έναν καιρό οι νοτιάδες είχαν παραθυμώσει και ήταν τόσο επίμονοι οι κερατάδες που στέρεψαν από νερό οι δεξαμενές ενός λαού της ερήμου. Η απόφαση ήταν ομόφωνη! Κήρυξαν τον πόλεμο στον άνεμο!!! Και σε διάταξη μάχης ξεκίνησαν την επίθεση εναντίον του.
Ο άνεμος δεν ανησύχησε. Συνέχισε τα δικά του και από το πολύ και δυνατό φύσημα το αποτέλεσμα ήταν να θάψει τον οπλισμένο στρατό. Όλοι οι εχθροί του ανέμου σκεπάστηκαν από την άμμο της ερήμου. Και τον τόπο τους το κατέλαβε χωρίς κόπο και πόλεμο άλλος λαός, γειτονικός.Γιατί αναφέρω τούτη την ιστορία; Αν υπήρχε ΝΑΤΟ, αν υπήρχαν ΗΠΑ, αν υπήρχε Ευρώπη, αν λειτουργούσαν αυτόματα και παρεμβατικά ειδικές δυνάμεις στο όνομα του Διεθνούς Δικαίου, τότε ο τσαμπουκάς του Ερντογάν στο Αιγαίο θα έμοιαζε με το κυνήγι του ανέμου. Σα να προσπαθούσε ο Τούρκος να τα βάλει με τον σιρόκο και τον μαϊστρο. Γιατί, αλήθεια, ξηγείται αράπικα ο Ερντογάν; Επειδή παίζει στα σίγουρα. Εκτός κι αν αυτοί που του έδωσαν το πράσινο, τον έχουν στημένο σε παγίδα και με κόκκινη τον βγάλουν οριστικά από το παιχνίδι.
-podytiriakias.gr
