Ο Λου δεν χάνει ποτέ. Ολοφάνερο, βγάζει μάτια το πράμα, και οι τυφλοί το βλέπουν. Ο Λου δεν μπαίνει σε μάχη, απλά για να νικήσει. Δεν γίνονται αυτά τα χαζά. Ο Λου αν πει πάμε, θα το πάει μέχρι τέλους. Θα πάει για τον θρίαμβο, το θέαμα, που δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος. Για την ιστορία, την καινούργια και την λαμπρή, να την γράψει και να μείνει στους αιώνες, και να αποτελέσει εγχειρίδιο μεγάλης στρατηγικής, στις επόμενες γενιές. Αυτά γίνονται. Αυτός είναι ο Λου. Τρελός για δέσιμο ή ευλογημένος από τον Θεό. Ο οποίος θυμίζει εν πολλοίς την συμπεριφορά του Μέγα Αλέξανδρου. Αυτοκρατορικής κόπιας συμπεριφορά. Αλλά όχι εξουσιαστή, βάρβαρου και που αφήνει τον λαό του να πεινάει. Απεναντίας! Δεν ενεργεί μονοφαγικά, την παρά μοιράζει την πίτα. Και για αυτό, έχει την συναίνεση, τόσο του λαού, όσο και σχεδόν όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Όλοι μαζί του.
Έτσι σκέφτεται ο μέσος πατρινός. Έτσι σκέφτονται οι χιλιάδες αναγνώστης του tsipasblog.gr. Έτσι σκέφτεται ο καθένας που βλέπει, ακούει τα έργα τα μεγάλα, που έχει ετοιμάσει για το καλοκαιρινό W. Για τα απίστευτα πάει. Και φανταστείτε, είναι στην εξορία. Τι άλλο να περιμένουμε να κάνει δηλαδή όταν γυρίσει ;
Ξεκίνημα την Κυριακή του Πάσχα. Το απόγευμα, μετά τις 4.
Ας τον γνωριστούμε άλλη μια ….
