Πριν το καλοκαίρι, πριν ανακοινωθεί –από το tsipaslog.gr– ότι θα “αφεθεί” στα χέρια του Γιάννη Βουτυρακου (Tokyo Theater), από τότε, έλεγα ότι η ελληνική νύχτα έχει ανάγκη την Λένα Ζευγαρά. Όχι μια τραγουδίστρια, με τέτοιο ταλέντο, να σκάσει με θόρυβο μεγατόνων και μετά να κοπάσει.
Και σήμερα, που όλοι την αποθεώνουν, που όλοι πατάνε στα λόγια μου, ο Τσίπας το έγραψε κι ξανάγραψε ότι μια σεζόν ίσον καμία. Για να γίνει παίκτρια αληθινή η Ζευγαρά, έχει ανάγκη να διπλώσει τη φετινή αξιοσημείωτη επιτυχία του Tokyo. Να παραμείνει -που θα παραμείνει- και το χειμώνα του 20 στον Βουτυράκο, είτε στο Tokyo, είτε σε κάποιο άλλο χώρο που θα επιλέξει αυτός.
Γιατί μ αυτόν τον τύπο, που είναι και του… αλωνιού, και του “σαλονιού” και έχει πετύχει τα πάντα στη ζωή του, μ’ ό,τι καταπιάστηκε, η Λένα δεν ανέβηκε ένα μόνο σκαλοπάτι. Ανέβηκε δέκα σκαλιά μονομιάς, ανέβηκε μονομιάς στο υψηλότερο σημείο και κοντράρει στα ίσα τα κλασσικά μεγαθήρια της εγχώριας νύχτας, για το ποιος θα πάρει το φετινό πρωτάθλημα.
Η Ζευγαρά, επομένως, αν αποδειχθεί με έξυπνη λογική, θα καταλάβει ότι :
Μόνο έτσι θα εξελιχθεί σε πρωταθλήτρια διαρκείας.
Μόνο έτσι θα εξελιχθεί σε Νο 1 παίκτρια του ντόπιου πρωταθλήματος της νύχτας.
Μόνο έτσι θα φτιάξει τη δική της εποχή.
Μόνο έτσι έτσι θα αποδείξει ότι δεν είναι ένα πυροτέχνημα, κάποιο βεγγαλικά, που μετά τη σύντομη τροχιά του σβήνει.
Μόνο έτσι θα υπερασπιστεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τον μεγάλο τωρινό της ντόρο.
Μόνο έτσι θα έχει αποδείξει μια και καλή, με τον πιο τρανταχτό τρόπο, ότι έβαλε τέλος στην προηγούμενη περιθωριακή της παρουσία.
