Πιάσαμε Μάρτη κι ακόμα δεν λέει να σταματήσουν τα σκαμπανεβάσματα στην ταχύτητα της Παναχαϊκής. Ούτε και θα σταματήσουν. Όλα μέσα είναι, κύριε. Όλα στο πρωτόγραμμα της. Μια ζέστη, μια κρύο. Ένα βήμα μπρος, ένα πίσω. Από τις νεροποντές, το πρόγραμμα προβλέπει πυρκαγιές. Σήμερα αυτό, αύριο το άλλο. Τώρα με 200 στο δρόμο, αύριο με 50. Είναι η κόλαση και ο παράδεισος μαζί.
Η σοφία της ζωής, της φετινής ζωής της ομάδας των Πατρών, του Γιώργου Μπάρλου, θυμίζει εν πολλοίς το μπαρμπούτι. Στο οποίο, εύκολα με μια ζαριά, ρισκάρεις, τα παίζεις όλα και κερδίζεις. Και στο καπάκι, χωρίς καθυστέρηση, δεν κωλώνεις και τα χάνεις.
Κατόπιν τούτου, πάρτο χαλαρά. Αυτή είναι η κουβέντα μου. Ζήσε την Παναχαϊκή και με κρύο και με ζέστη.. Και τα μελλούμενα και τα απρόβλεπτα.
Και με την ισοπαλία (0-0) χθες στα Τρίκαλα, που είχε, παρότι μπορούσε να κερδίσει, είναι μια χαρά. Αν, λοιπόν, το μυαλό σου είναι προσαρμοσμένο με αυτό, είσαι από πάνω. Δεν πιάνεις σειρά να μπεις από κάτω.
