Επιχειρηματίας με δίπλωμα δεν υπάρχει. Δεν πιστεύω, ούτε καθ’ υποψίαν, στα περιβόητα μαθήματα για υποψήφιους επιχειρηματίες. Πανεπιστημιακά ή ιδιωτικά. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι η ρομαντικά απέλπιδα προσπάθεια κάποιων να δουν πέρα από τον ορίζοντα. Και εντελώς κυνικά: «Επιχειρηματίας που μπορεί να εκπαιδευτεί, δεν αξίζει να τον εκπαιδεύσεις». Η επιχειρηματική στόφα είναι δωρεά. Όπως του προικισμένου χορευτή που ίπταται στον αέρα, όταν οι υπόλοιποι στηρίζονται στα ακροδάχτυλα. Επειδή ένα επιχειρηματικό άνοιγμα δεν είναι απλώς αυτά που θα σου αποφέρει. Είναι πρωτίστως αυτά που σε κάνει να αισθάνεσαι.
Ούτε τα βραβεία είναι κριτήριο ενός επιχειρηματία. Για τον επιχειρηματία δεν αποφασίζουν οι επιτροπές. Αν ο επιχειρηματίας δεν μιλάει στην ψυχή ανθρώπων, πρώτα των πολύ δικών του και μετά των άλλων, χάνεται στη λήθη, μαζί με τα βραβεία του, κι ας είναι και Νόμπελ. Το σημαντικότερο εν ζωή βραβείο το δίνουν οι συνεργάτες του. Αυτοί που δουλεύουν μαζί του, περνούν χρόνο μαζί του, τον ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά, τα χούγια του και τις ιδιοτροπίες του.
Την πατρινή εταιρία Καλλέργης Μηχανήματα, ιδιοκτησίας του Αλέξανδρου Καλλέργη, δεν θα την κρίνω εγώ. Θα αφήσω να το κάνουν οι πελάτες του. Δείτε σχόλιο που γράφτηκε στο facebook και αποτελεί την μεγαλύτερη διαφήμιση.
