Λατρεύω την κύρια ιδέα ενός θέματος και ξεκινώ πάντα από αυτήν. Στο όνομα Πάτρα σταματάς. Μιλάει η δουλειά. Το ένα τους βρωμάει, το άλλο τους ξινίζει, τα πάντα τα αντιμετωπίζουν με καχυποψία και μάτι δυσπιστίας. Στην Πάτρα, και καλλιτέχνης να είσαι, και αριστοκράτης, και διανοούμενος, και στοχαστικός αναλυτής, και φιλόσοφος, κόσμος με σοβαρότητα και ακαδημαϊκό επίπεδο.. Ένα είναι το σίγουρο, θα συναντήσεις τοπίο που δεν θα σε ιντριγκάρει, δεν θα σε αιχμαλωτίσει να μείνεις. Τόσα και τόσα τα παραδείγματα, που τα βρήκαν σκούρα, έφυγαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν.
Τα παραδείγματα αυτά, δεν λένε τα τελειώσουν. Τελευταίο που κάνει μπαμ, η Glafka Capital. Για το ποια είναι αυτή, διαβάζω από το capital.gr : Πρόκειται για μια χρηματιστηριακή εταιρεία, αδειοδοτημένη από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (FCA) του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία δημιουργήθηκε πριν περίπου 5 χρόνια στο Λονδίνο, όπου διατηρεί την έδρα της. Ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη του Glafka Captal, είναι ο Πέτρος Μυλωνάς, ο οποίος διαθέτει πολυετή εμπειρία στον χρηματοπιστωτικό τομέα καθώς μέχρι το 2012 εργαζόταν σε μεγάλα τραπεζικά ιδρύματα στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα των επενδύσεων.
Εκτός από το Λονδίνο, η εταιρεία διατηρεί γραφεία και στην Αθήνα, στα οποία κατά κύριο λόγο εντοπίζονται οι αναλυτές της. Επιπλέον, λειτουργεί μια ξεχωριστή εταιρεία, η οποία εδρεύει στο Ντουμπάι και επίσης έχει αδειοδοτηθεί από τις αρμόδιες ρυθμιστικές αρχές. Οι δραστηριότητες της περιλαμβάνουν την παροχή υπηρεσιών investment bankihg, asset management, ενώ σηκώνει κεφάλαια και για εταιρείες. Σε ό,τι αφορά το κομμάτι του asset management, διαχειρίζεται 4 αμοιβαία κεφάλαια.
Και πάμε τώρα στο δικό μας χωριό. Το όνομα του Glafka Capital, ακούστηκε για πρώτη φορά πριν περίπου δύο χρόνια, όταν έκανε ντεμπούτο στην ελληνική αγορά με την κάλυψη του ομολόγου ποσού 1,5 εκατ. ευρώ της Αγροτικός Οίκος Σπύρου. Mια εισηγμένη στο ελληνικό χρηματιστήριο εταιρεία με πολυετή διαδρομή.
Πιο πολύ όμως ακούστηκε, με τα καζίνο του Ρίου, της Κέρκυρας και της Αλεξανδρούπολης, ιδιοκτησίας του επιχειρηματία Κώστα Πηλαδάκη. Τέλη του 2022 ήταν όταν ύστερα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις με την Intrum, αγόρασε τα δάνεια των καζίνο, και φάνηκε πως θα έμπαινε το επιζητούμενο τέλος, σε μια παρατεταμένη κατάσταση αβεβαιότητας, στην οποία είχαν περιέλθει οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι όπως σημειώνει -πάντα στο Capital.gr- ο Πέτρος Μυλωνάς, μόνο στο αμοιβαίο κεφάλαιο για τα καζίνο, προβλέπονται κεφάλαια της τάξεως των 12 εκατ. ευρώ, τα οποία θα κατευθύνονταν σε επενδύσεις για τα 3 καζίνο. “Αναμένουμε επιπλέον 6 εκατ. ευρώ από το συγκεκριμένο αμοιβαίο από τους παλιούς επενδυτές ενώ 3 εκατ. θα μπουν αυτόν τον μήνα “, επισημαίνει. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι επενδυτές του Glafka είναι κατά κύριο λόγο sophisticated επενδυτές με γνώση επί του κλάδου των επενδύσεων καθώς και με μεγάλη οικονομική δυνατότητα.
Στην πράξη, ωστόσο, η διαδικασία της οικονομικής εξυγίανσης αποδείχθηκε εξίσωση με πολλούς αγνώστους ιδιαίτερα στην περίπτωση του καζίνο του Ρίου, το οποίο αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα προβλήματα σε σχέση με τα υπόλοιπα δύο. Από τις σκληρές διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν με τους εργαζόμενους του Ρίου και την προσωρινή επίτευξη λύσης μέχρι την πρόσφατη απόρριψη της συμφωνίας εξυγίανσης από το αρμόδιο δικαστήριο της Πάτρας, την οριστική ρήξη με το προσωπικό και την αποχώρηση του fund από το καζίνο του Ρίου και το οριστικό λουκέτο.
Και όλα αυτά, για μια υποψία, φήμη, προαίσθημα. Οι εργαζόμενοι στο καζίνο του Ρίου, είχαν κατά καιρούς αποδώσει την ανάλγητη στάση τους απέναντι στο fund στο ότι άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο πίσω από το Glagka να κρύβεται ο Κώστας Πηλαδάκης.
Ξεκαθαρίζω ωστόσο, που δεν προκύπτει από κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο, κινούμενο απλά στην σφαίρα της φημολογίας. Επιπλέον, τα μέχρι στιγμής δείγματα γραφής του Glafka και η αντιμετώπισή του προς το καζίνο του Ρίου με την καταβολή μέρος των παλαιότερων οφειλών στους εργαζομένους, συνθέτουν μια στρατηγική, η οποία απέχει έτη φωτός από την διοίκηση Πηλαδάκη.
Η κατάρα κρατάει από παλιά. Εδώ δεν κολλώσανε να διώξουν την Πειραϊκή – Πατραϊκή, την χαρτοβιομηχανία Λαδόπουλου, τη Ντρέσκο, τη Barilla, τη Pirelli, και πολλούς άλλους κολοσσούς που ξεχνάω. Η οικονομία της Πάτρας ήταν, η βαριά της βιομηχανία. Και θα δείχνανε ευαισθησία σε μια Glafka Capital; .. Ε, όχι…Πως είναι δυνατόν!
