Ελάτε τώρα. Κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε. Εσείς που δεν καταλαβαίνετε, λοιπόν. Για σας το μάθημα. Υπάρχουν κάποια έργα, μεγάλα έργα, που όσο τα αναλύεις με τη λογική, τόσο καταλήγεις σε αδιέξοδο. Αλλά δεν χρειάζεται το μάτι της λογικής. Γιατί είναι έργα που σκηνοθετούνται από το χέρι, το μεγάλο, και τις πιο πολλές φορές, είναι αόρατο, είναι πίσω από τις κουρτίνες.
Και σαν την απόλυτη απόδειξη, το καλοκαιρινό Metropolis. Σταμάτης Γονίδης το Σάββατο που μόλις μας πέρασε. Χαμός, πανικός, πολύς ο κόσμος. Όπως και στον κόσμο που δεν μπόρεσε να το ζήσει, και εκεί ήταν πολύς. Ωραία το μάθαμε αυτό.
Σταμάτης Γονίδης και Θέμης Αδαμαντίδης, αυτά τα δύο τραγουδιστικά βουνά, δεν ξέρω πως αλλιώς να τους χαρακτηρίσω, που μόνο δύο άλλες φορές έχουν συνυπάρξει στην ίδια πίστα. Η πρώτη ήταν στο Ποσειδώνιο (του Βασίλη Κοντόπουλου), ένα χειμώνα ολόκληρο, πριν καμία 25αρια χρόνια. Η δεύτερη, καλοκαίρι ήταν, στην Νεράιδα του Κακέτση, 40 εμφανίσεις το είχανε γκρεμίσει κάθε βράδυ πίτα. Η τρίτη ήταν Σάββατο, 18 Αυγούστου 2018, στον Ιππικό Όμιλο Κουρούτας, συμφερόντων του Θανάση Παπαγεωργίου. Η τέταρτη θα γίνει αυτό το Σάββατο, 24 Σεπτεμβρίου.. Μα, στο Metropolis.
Ε..δεν θέλω Ε..Το μεγάλο χέρι είναι από πίσω.
