Διάσπαση της Αριστεράς δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα -όπου ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάστηκε και μάλλον οι αποχωρήσεις θα συνεχιστούν- αλλά και στη Γερμανία, όπου η Σάρα Βάγκενκνεχτ αποχώρησε μαζί με εννιά βουλευτές από το Die Linke -χωρίς να παραδώσουν τις έδρες τους- και δημιούργησαν το BSW.
Κι αν στον ΣΥΡΙΖΑ η διάσπαση έχει να κάνει με πρόσωπα, εγωισμούς, εγωπάθειες, συμπάθειες, αντιπάθειες και ξεκατινιάσματα, στη Γερμανία, η διάσπαση, εκτός από τα πρόσωπα, έχει να κάνει και με την πολιτική.
Η Σάρα Βάγκενκνεχτ, κομμουνίστρια και άθεη, είναι υπέρ του περιορισμού στη μετανάστευση.
Όχι, η Σάρα δεν είναι ρατσίστρια -ο πατέρας της, άλλωστε, είναι Ιρανός- αλλά θεωρεί πως το μεταναστευτικό έχει γίνει επικίνδυνο για τη Γερμανία, πως υπάρχουν όρια για τον αριθμό των μεταναστών και των προσφύγων που μπορεί να δεχτεί η Γερμανία -αυτά τα έλεγε από το 2015, όταν δήλωνε την αντίθεσή της στην πολιτική της Μέρκελ σε μεταναστευτικό και προσφυγικό- και πως το μεταναστευτικό φουντώνει τα ποσοστά της Ακροδεξιάς, αφού το AfD είναι πια δεύτερο κόμμα στις δημοσκοπήσεις.
Αυτό που κατάλαβε η Σάρα Βάγκενκνεχτ είναι πως πολλοί Γερμανοί πολίτες στρέφονται στην Ακροδεξιά, όχι επειδή είναι φασίστες και ρατσιστές, αλλά επειδή βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να χειροτερεύει και ανησυχούν για τις ζωές τους.
Η αδυναμία της Αριστεράς -στην Ευρώπη και αλλού- να κάνει πειστικές και ρεαλιστικές πολιτικές προτάσεις, έστειλε εκατομμύρια πολίτες στις κάλπες να ψηφίζουν ακροδεξιά κόμματα ή να απέχουν από τις εκλογές. Το διαπιστώσαμε και στην Ελλάδα, όπου, μετά την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015, η αποχή εκτινάχτηκε.
Μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης, που ήταν η μεγάλη δύναμη και η δεξαμενή της Αριστεράς, στράφηκε στην Ακροδεξιά -ή απέχει από τις εκλογές-, επειδή η Αριστερά δεν του δίνει πια εναλλακτική επιλογή.
Η Αριστερά δεν κάνει την αυτοκριτική της, ούτε προσπαθεί να βρει πολιτικές προτάσεις και λύσεις, και επιμένει να βαφτίζει τους πάντες “φασίστες” και “ρατσιστές”.
Πλούσια στελέχη της Αριστεράς, που ζουν σε περιφραγμένες βίλες-φρούρια σε ακριβά προάστια, σκίζουν τα ρούχα τους υπέρ των ανοιχτών συνόρων και κατηγορούν τους πολίτες που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές ως “ρατσιστές”, επειδή αυτοί οι πολίτες τολμούν να διαμαρτύρονται επειδή βλέπουν τις περιοχές τους να υποβαθμίζονται ακόμα περισσότερο, καθώς κατακλύζονται από φτωχούς μετανάστες.
Η υποκρισία της Αριστεράς -και στη χώρα μας- βγάζει μάτια.
Οι πολιτικοί της Αριστεράς -και όχι μόνο- έχουν ξεχάσει πως τα κράτη υπάρχουν, για να εξυπηρετούν τους πολίτες τους και όχι τους πολίτες όλου του κόσμου. Προσωπικά, θα επιθυμούσα να ζούσαμε σε έναν κόσμο χωρίς σύνορα, ανισότητες και στρατούς, αλλά, αφού αυτό δεν συμβαίνει και δεν πρόκειται να συμβεί σύντομα, οι πολιτικοί οφείλουν να μην ξεχνούν πως εκλέγονται για να υπηρετήσουν τους πολίτες της χώρας τους και όχι για να σώσουν όλον τον πληθυσμό του πλανήτη. Αυτό θα το κάνει ο …Χριστός, που τον περιμένουμε να επιστρέψει αλλά έχει καθυστερήσει κάπως.
Η Σάρα Βάγκεκνεχτ επισημαίνει πως οι κοινωνικές κατοικίες στη Γερμανία καταλαμβάνονται από πρόσφυγες, με αποτέλεσμα οι Γερμανοί πολίτες με μικρό εισόδημα να αδικούνται, ενώ επισημαίνει επίσης πως το ίδιο συμβαίνει με τους παιδικούς σταθμούς ή ένα καλό μάθημα στο σχολείο, που είναι αδύνατο να γίνει, αφού το 80% των μαθητών σε μια τάξη του Δημοτικού δεν μιλάει καν γερμανικά, ενώ εξηγεί πως αυτό δεν αφορά τις πλούσιες γειτονιές αλλά τις φτωχότερες περιοχές.
Η Βάγκενκνεχτ μιλάει για πραγματικά προβλήματα και μιλάει για τους φτωχούς. Η Αριστερά στη χώρα μας έχει σταματήσει -εδώ και χρόνια- να μιλάει για τους φτωχούς. Εξαιρείται το ΚΚΕ.
Η Αριστερά έχει λυσσάξει να μιλάει για ταυτότητες και “δικαιώματα”, αλλά -για κάποιον περίεργο λόγο- εξαιρεί από τις ταυτότητες τους πλούσιους και τους φτωχούς. Πολλή κουβέντα για την τοξική αρρενωπότητα, καμία κουβέντα για την …ταξική αρρενωπότητα.
Η Σάρα Βάγκενκνεχτ σιχαίνεται τη συζήτηση για τα θέματα των ταυτοτήτων επειδή πιστεύει πως “συσκοτίζουν τον ταξικό χαρακτήρα των ανισοτήτων”· “ταξικό”, να μια ακόμα λέξη που αποφεύγει πια η Αριστερά. Πράγματι, το κύριο θέμα δεν είναι -για παράδειγμα- αν έχουν το δικαίωμα να υιοθετούν παιδί τα ομόφυλα ζευγάρια αλλά, αν έχουν τα χρήματα για να μεγαλώσουν παιδί. Αν δεν έχεις τα χρήματα για να μεγαλώσεις ένα παιδί, δεν έχει καμία σημασία αν το ζευγάρι είναι ομόφυλο ή ετερόφυλο. Εκτός αν έχουμε αποδεχτεί πως το όποιο “δικαίωμα” είναι μόνο για τους πλούσιους, και οι άλλοι να πάνε να κόψουν το λαιμό τους.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Σάρα Βάγκενκνεχτ έχει αντιληφθεί πως το παιχνίδι των πολιτικών και οικονομικών ελίτ με τους μετανάστες, τις ταυτότητες και τα “δικαιώματα” ευνοεί μόνο την Ακροδεξιά και περιθωριοποιεί την Αριστερά. Ίσως, την έχει βοηθήσει στις σκέψεις της και ο σύζυγός της, Όσκαρ Λαφοντέν, ο “κόκκινος Όσκαρ”. Πίσω από κάθε δυναμική γυναίκα, κρύβεται κι ένας κάπως συμπαθητικός άνδρας.
Στις δημοσκοπήσεις, το 27% των Γερμανών ψηφοφόρων δηλώνει πως θα μπορούσε να ψηφίσει το κόμμα της Βάγκενκνεχτ.
Από την άλλη πλευρά, το Die Linke αποχαιρέτησε χωρίς υστερίες τη Σάρα Βάγκενκνεχτ, την πιο γνωστή βουλευτή του κόμματος, και υποδέχτηκε -μάλιστα, ως επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του- την 35χρονη Καρόλα Ράκετε, που δεν είναι μέλος του κόμματος, αλλά μια ακτιβίστρια ενάντια στην κλιματική κρίση, και έγινε γνωστή το 2019, ως καπετάνιος ενός πλοίου που διέσωζε μετανάστες στη Μεσόγειο.
Το ένα κομμάτι της Αριστεράς με τη Σάρα Βάγκενκνεχτ, το BSW, γίνεται κοινωνικά πιο συντηρητικό και φλερτάρει με τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση για να εφαρμόσει πολιτική και να μην ασκεί μόνο αντιπολίτευση, ενώ το άλλο κομμάτι της Αριστεράς που παραμένει στο Die Linke στρέφεται ακόμα περισσότερο στον ακτιβισμό και στα κοινωνικά κινήματα.
Στις ευρωεκλογές και στις επόμενες εθνικές εκλογές στη Γερμανία, θα φανεί ποια είναι η δυναμική στην κοινωνία των δυο κομμάτων της Αριστεράς, που προέκυψαν από τη διάσπαση του Die Linke. Σε κάθε περίπτωση, αυτά που ενώνουν τους βουλευτές και τα στελέχη των δυο κομμάτων είναι περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν.
Τώρα, ας σκεφτεί ο καθένας με ψυχραιμία τι γίνεται στην ελληνική Αριστερά, και τι και με ποιο τρόπο συζητούν οι αριστεροί βουλευτές, μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.
(Η Σάρα Βάγκενκνεχτ είναι η βουλευτής που, μετά τη χρεοκοπία της Ελλάδας, είχε πει στη γερμανική Βουλή πως δεν πρέπει η Γερμανία να ταπεινώσει την Ελλάδα και τους Έλληνες, γιατί οι Γερμανοί ξέρουν πολύ καλά από την Ιστορία τους τι συμβαίνει σε μια χώρα και ποιες πολιτικές δυνάμεις έρχονται στην επιφάνεια, όταν ταπεινώνεις συλλογικά ένα λαό. Φυσικά, εννοούσε την ταπείνωση της Γερμανίας από τους Συμμάχους μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ήταν μάλλον ο κυριότερος λόγος για την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, και προέβλεπε την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα.)
