Ο δυνατός, επειδή είναι δυνατός, γίνεται δυνατότερος. Πάντα με κόπο όμως. Για να πετύχει, χρειάζεται να πολεμήσει. Ο δυνατός είπα, όχι εκείνος που διαχειρίζεται φράγκα που δεν είναι δικά και ζει με τον φόβο μην τον πετάξουν στη θάλασσα. Αυτός λέγεται μπροστινός, παίρνει ένα μισθό, αλλά μέχρι εκεί. Δεν τον λες δυνατό.
Να στο πω με παράδειγμα. Ο επιχειρηματίας του κλάδου της εμπορίας πετρελαιοειδών, Σπύρος Δήμου, είναι πρώτης κατηγορίας. Αυτός, πρώην χρυσός χορηγός στην Παναχαϊκή του Γιώργου Μπάρλου και που επί της περιόδου διακυβέρνησής Σύριζα, όταν έκλεισαν οι τράπεζες, ήταν ο μοναδικός επιχειρηματίας στην Πάτρα, που πλήρωσε κανονικά όλο το προσωπικό του, με τα δώρα και τα άλλα συναφή και τα λεφτά να τους τα δίνει στο χέρι. Όχι από τράπεζα.
Άντρας, λοιπόν, μπεσαλής. Κι όχι μόνο. Όταν χρειάζεται γίνεται και «καμικάζι», και μαθαίνω πως τώρα, εν μέσω της παγκόσμιας πανδημίας, στοχεύει να ανεβεί και άλλο επιχειρηματικά, να πάει στην παραπάνω κατηγορία, να γίνει περισσότερο ισχυρός. Με πλάνο συγκεκριμένο και μεγάλη οργάνωση, όραμα και επένδυση, παζαρεύει» δύο νέα βενζινάδικα, στο κέντρο της Πάτρας και στην περιοχή του Γομοστού αντίστοιχα. Αν τελικά τα κλείσει, η εταιρία του, η Westenergy, θα φτάσει τα 9 πρατήρια.
Έτσι είναι στημένη η τράπουλα, μιλάμε νόμιμα και καθαρά.
