Όπως έγραψε το tsipas blog, στην Παναχαΐκή, κάποιοι μέτοχοι κάνουν δεύτερες σκέψεις για να προχωρήσουν μόνοι τους, χωρίς τον Δρόσο. Και είχα προσθέσει, δε, με έμφαση τα λόγια ατόμου από το μετοχικό σχήμα, που τον υποστήριζε και προφανώς όχι πια: «Μακριά και αγαπημένοι».
Ε, δεν το άντεξε άλλο ο Β Αντιπρόεδρος της ΠΑΕ και κατέβηκε διαδηλωτής στο πεζοδρόμιο. Με ..καταγγελίες φόρα παρτίδα ότι κάποιοι διαστρεβλώνουν την αλήθεια σχετικά με τα χρήματα που έχει βάλει στην ΠΑΕ. Αυτός λέει 700 ακατέβατα (μεταγραφές, γραφεία, αποπληρωμή καθυστερημένων μισθών), στο διάστημα των τριών μηνών (Ιανουάριο-Φεβρουάριο & Μάρτιο) που ανέλαβε το διοικητικό τιμόνι. (Αναλυτικά το post του κ. Δρόσου )
Οι άλλοι, όποιοι είναι αυτοί, όνομα δεν λέμε, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια, μιλούν για 165 χιλιάρικα.
Σε αυτούς απαντάει, με εμφανώς ειρωνική διάθεση, πως “τα υπόλοιπα 535, μάλλον τα πλήρωσε ο φίλος του, ο Καλαθάς”.
Ύστερα είναι και το άλλο. Για να μην τους βάλει όλους στο ίδιο σακί, ξεκαθαρίζει πως “Δεν απευθύνομαι στο σύνολο των μετόχων πού είναι μαζί μου στην διοίκηση που είχαμε …άλλα σε αυτούς που …Ψάχνουν προωθούν ίδια σενάρια με το παρελθόν έστω και αν δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι” .
Να μιλήσουμε σοβαρά.
Δεν το συζητάμε ότι θέλει να παραμένει στην Παναχαΐκή ο Δημήτρης Δρόσος. Για άλλους λόγους που έχουν σχέση με επικοινωνιακή πολιτική παίζουν οι διαρροές ότι είναι δεκτικός στο ενδιαφέρον άλλον επενδυτών, με την προϋπόθεση να είναι σοβαροί, ότι έχει απογοητευθεί, τόσο για τη ζοφερή πραγματικότητα του ποδοσφαίρου, όσο και κάποιους πρώην «συμμάχους».
Τα σενάρια ζωής που έχει περάσει και είναι γραμμένα στην προσωπική ατζέντα του Jim δεν επιτρέπουν τέτοιες ευαισθησίες και… απογοητεύσεις. Αυτά είναι για τους βιοπαλαιστές, όχι για άτομα που πρωταγωνιστούν στην Ελλάδα. Σε χοντροπαίκτες της πιάτσας.
Όσοι εμπλέκονται ή θέλουν να εμπλακούν στη διοικητική πυραμίδα της Παναχαΐκής, είναι στα μαχαίρια. Ο ένας υποψιάζεται τον άλλον. Γιατί; Λείπει η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ του κοινού συμφέροντος. Να, γιατί δεν πρόκειται να «τα βρουν». Και επειδή ο καθένας από αυτούς κινείται στο χώρο με τέτοιο τρόπο που ευνοούνται τα δικά του συμφέροντα και μόνο, το διοικητικό οδεύει στην κόψη του μπαλτά.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαραίτητος είναι ο κατάλληλος συνδετικός κρίκος. Εκείνο το αξιόπιστο άτομο, αποδεκτό και στις δύο πλευρές, για να τους συμφιλιώσει. Να τους πείσει, τέλος πάντων, ότι το μόνο που δεν τους συμφέρει είναι να εισπράττουν την προσωπική φθορά από τις αλληλοκατηγορίες τους δημοσίως. Επειδή το πιο σημαντικό είναι ότι έχουν κοινό συμφέρον.
Αλήθεια, ποιο είναι το κοινό συμφέρον, που πρέπει να ενδιαφέρει όλους που απαρτίζουν την νυν διοίκηση, όπως και την επόμενη, της Παναχαΐκής ; Το καλό του ποδοσφαίρου, βέβαια ! Όσο το πρωτάθλημα παραμένει πάντα στα σκατά, ποια αξία έχει τι λέει το ένα αφεντικό σε βάρος του άλλου; Και πόσο να ωφελεί την μία ομάδα, την κάθε ομάδα, ένα ποδόσφαιρο που κυκλοφορεί αντικοινωνικά; Και ως θέαμα δεν ικανοποιεί το πελατειακό του κοινό. Και δεν κερδίζει κόσμο.
