Όλα ήταν ελεγχόμενα, στο πρώτο από τα δυο lockdown. Ναι, στο πρώτο, τα πάντα, ναι τα πάντα, ήταν πρωτόγνωρα, κι ο κόσμος είχε την περιέργεια για να το ζήσει. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε, με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, στο ότι δεν υπήρχαν ζαβολιαριδες, ως προς την τήρηση των μέτρων. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, περιορίστηκε συνειδητά, σε ρόλο παθητικό. Δεν είχε τίποτα άλλο στη σκέψη παρά την άμυνα, όχι την επίθεση. Κι όχι λόγω της πίεσης του κράτους.
Σε αντίθεση με τώρα, στο δεύτερο lockdown, που ο κοσμάκης δεν αντέχει άλλο αυτή τη φρίκη. Γιατί τίποτα δεν ήταν αναμενόμενο. Ναι, το δεύτερο lockdown, από το απόλυτο αουτσάιντερ, έγινε πρωταθλητής. Πράγματι, γιατί η κυβέρνηση, δεν δικαίωσε σε καμιά περίπτωση, ότι έχτισε στο πρώτο lockdown και ότι μας έλεγε μέχρι πρότινος, πως δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πάμε και σε δεύτερο.
Οι μέρες δεν περνάνε. Είναι άρρωστες, πειραγμένες, μπερδεμένες, δηλητηριασμένες. Τα πάντα έχουν σαστίσει, μ’ αυτές τις μέρες. Περιμένουνε έναν Αύγουστο, μια χαραμάδα ελπίδας.
Μια τέτοια χαραμάδα ελπίδας, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι δηλώσεις του προβεβλημένου καθηγητή Λοιμωξιολογίας, Χαράλαμπου Γώγου, ότι το σύστημα “ακορντεόν” στο lockdown δεν είναι καλή λύση.
Να σημειωθεί το εξής. Όλο το προηγούμενο διάστημα, ο Γώγος ήταν μονοδιάστατος στην ρητορική του : Mέτρα, μέτρα, μέτρα. Άρα, το λες και ότι σαν κάτι να μας χρωστάει.
Διαβάστε επίσης : Εκεί, εκεί στην Β’ Εθνική
