Δηλώσεις που θα σίγουρα θα συζητηθούν, από πολλούς και σε πολλούς κύκλους, έκανε χθες το βράδυ ο Πάνος Κιάμος, μιλώντας στον Ηλία Τσίπα και το Tsipas Radio. Στο νέο μεγάλο ίντερνετικο ραδιόφωνο.
Για ποιο λόγο διαφωνεί κάθετα με το 19:00-00:00 στα μπουζούκια, συμφωνεί από την άλλη με το 8-2, 8-3, εξηγεί που και πως φταίει το κράτος, επιχειρηματολογεί, που -κάποιοι- επιχειρηματίες της νύχτας δεν μπορούν να πάνε στην κυβέρνηση, να διεκδικήσουν πράγματα, και για άλλα πολλά.
Τα κυριότερα σημεία της τηλεφωνικής του “ζωντανής” συνέντευξης έχουν ως εξής:
«Για να μπορούμε να δουλέψουμε και να έχουμε διάρκεια, πρέπει πρώτα από όλα, να έχουμε σεβασμό στην δημόσια υγεία. Δεν μας είπε κανένας πως ο ιός κολλάει μετά τις 12, αλλά δεν κολλάει πριν. Όταν έγινε αυτή η κουβέντα και αυτή η πρόταση από την κυβέρνηση, έγινε όχι, γιατί εμείς θέλαμε να αλλάξουμε το ωράριο. Έγινε γιατί ήθελε να αποφύγει τον συνωστισμό».
«θα με ρωτούσε, βέβαια, κάποιος εδώ : “Ρε, Πάνο, εντάξει εμείς, οι τραγουδιστές πρώτης γραμμής, αλλά τα παιδιά που δουλεύουν μέσα;”. Θα του απαντούσα πάλι σε αυτή τη περίπτωση. Γιατί εγώ είμαι ένας από τους καλλιτέχνες, που έχω κάνει τα περισσότερα μεροκάματα, σχετικά, και που πονάω πάρα πολύ τους συνεργάτες τους. Και προσπαθώ με την πρώτη ευκαιρία, να δίνω όσα παραπάνω μεροκάματα γίνεται, ακόμα και αν πολλοί λένε, “ Αχ, ο Κιάμος δουλεύει τριήμερα”. Όμως, δεν το έκανα για μένα, για να αποδείξω ότι γεμίζω και την Πέμπτη. Το έκανα για τα παιδιά. Όταν όλοι δούλευαν διήμερα, για να έχουν την σίγουρη επιτυχία, εγώ έπαιρνα το ρίσκο και πήγαινα 3 μέρες».
«Θα του έλεγα, λοιπόν. Όλοι μας, να σκεφτόμαστε τους συνεργάτες μας, καθ’ όλη της πορείας μας και όχι μόνο όταν υπάρχει πρόβλημα δημόσιας υγείας και να λέμε…. Ξαφνικά οι συνεργάτες μας. Τώρα τους θυμηθήκαμε; Τόσο καιρό που ήταν; Γιατί δεν δούλευαν μια μέρα παραπάνω, ο κάθε καλλιτέχνης, για τους συνεργάτες του; θα μπορούσαν να πουν “Η νύχτα πονάει, ας κάνουμε δώρο τη μια μέρα, για τα παιδιά που έχουν ανάγκη, είτε λέγονται σερβιτόροι, είτε λέγονται βοηθοί”. Δεν νομίζω, όμως, ότι θα το λέγανε σε άλλες καταστάσεις. Τώρα, το κάνουν για το μαγαζί. Ε, δεν είναι για το μαγαζί. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κάτι με όσους το κάνανε, είπα εγώ δεν συμφωνώ».
«Ο καθένας κάνει αυτό που πιστεύει. Θεωρώ πως είναι πολύ επικίνδυνο να δουλεύουν 9 η ώρα τα μπουζούκια. Καταρχάς, 9 η ώρα, τα φροντιστήρια των παιδιών είναι ακόμη ανοιχτά, όπως και τα μαγαζιά. Δεν γίνεται, λοιπόν, ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει πιεί μισό μπουκάλι, να βγαίνει με τόσο κίνηση έξω».
«Το θεωρώ ότι πάμε κόντρα και σε άλλα επαγγέλματα. Δηλαδή, αν δουλεύουμε εμείς 8-12, τα θέατρα τι ώρα πρέπει να ανοίξουν; Μετά θα ερχόντουσαν οι κοινωνικές ομάδες, η μία κόντρα στην άλλη. Θα σου έλεγε το θέατρο “Γιατί ρε Πάνο μου, δουλεύεις πάνω μου;”»
«Το να γίνει 10-2, 10-3, θα ήταν μια χαρά. Γιατί θα είχαν κλείσει όλα».
«Εγώ, δεν θεωρώ ότι φταίνε οι καλλιτέχνες. Φταίει το κράτος. Γιατί έχει αφήσει μαγαζιά, χωρίς άδεια διασκέδασης, να λειτουργούν σαν μαγαζιά διασκέδασης. Δεν γίνεται όλα τα μαγαζιά, να κρατάνε μέχρι τις 2 και τις 3. Δεν γίνεται ένα μαγαζί, να δουλεύει από τις 9 το πρωί, με καφέ, το μεσημέρι με φαγητό, το απόγευμα ξανά με καφέ, το βραδάκι ποτό και πιο χαράματα να κάνει και live. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα».
«Το μοναδικό, που θα έπρεπε να αλλάξει στην επόμενη μέρα, είναι αυτό. Ο καταμερισμός. Θέλεις να πιείς το μπουκάλι σου; Θα πας μετά τις 11, στα μπουζούκια ή σε ένα κλαμπ. Τέλος. Δεν μπορείς να πηγαίνεις στην κάθε περιοχή και να κάνουν live-ακια μέχρι τις 3 η ώρα, χωρίς να έχουν άδεια. Για χώρους που έχουν άδεια διασκέδασης, το σέβομαι και συμφωνώ».
«Ξαφνικά, εμένα σαν καλλιτέχνη, μου δίνεις 4 ώρες να δουλέψω, με το 12-4, ας πούμε, και σε ένα άλλο μαγαζί, που δεν έχει άδεια, του δίνεις 24 ώρες. Ε, δεν είναι δίκαιο. Όπως τώρα, άκουσα ότι η κυβέρνηση απαγορεύει στα σούπερ μάρκετ, να πουλάνε και παπούτσια, και το ένα και το άλλο. Είναι λογικό. Όταν θες παπούτσια, θα πας σε παπουτσάδικο. Άρα, και στη νύχτα, πρέπει ο καθένας να δουλεύει ανάλογα την άδεια του. Τι λέει η άδεια σου; Μέχρι τις 12 ; Μέχρι τις 12. Όποιος θέλει να βγει μετά, θα πάει εκεί που πρέπει να πάει. Αλλά να μην γίνουμε και εμείς τώρα, ξαφνικά, Jumbo. Εδώ τα Jυmbo κλείνουν 9 η ώρα. Δηλαδή, εγώ μετά, πως να περιμένω ο κόσμος να με δει; Πότε θα προλάβει, να φύγει από την δουλειά, να κάνει ένα ντουζάκι και να έρθει; Και τι, θα τον χρεώσω στην τιμή που υπήρχε πριν στα μπουζούκια, όταν θα μου πει “Κάτσε, ρε φίλε. Έρχομαι 9μίση, 10 η ώρα και εσύ 11μιση, 12 παρά με διώχνεις” ».
«Κανονικά εμείς, είμαστε μα άλλη κατηγορία. Δεν είμαστε εστίαση. Επειδή δεν έχουμε εκπροσώπηση, μας έχουν καταντήσει και ότι λένε για ένα μπαράκι, για ένα μαγαζί που πουλάει μπριζόλα, το έχουν κάνει να ισχύει και για μας. Δεν είναι έτσι. Και τι κάνουν; Ότι βλέπουν ότι στο εξωτερικό, το φέρνουν και εδώ. Μα έξω δεν υπάρχουν μπουζούκια. Τα μπουζούκια είναι προνόμιο μόνο της Ελλάδας».
«Γιατί δεν έχουμε άποψη ως κέντρα διασκέδασης ; Γιατί οι επιχειρηματίες δεν είναι σε ένα άρμα; Δεν είναι αυτή η αλήθεια. Όλοι οι επιχειρηματίες, θεωρώ ότι θα ήθελαν να ανοίξουν. Απλά ξέρεις τι γίνεται; Οι επιχειρηματίες, οι οποίοι μεταξύ μας είναι γνωστοί, αν πάνε στην κυβέρνηση, θα τους πούνε “Εσύ, ποιο μαγαζί έχεις”; Κανένας δεν θα πει στο όνομα του. Και θα απαντήσουν μετά από την κυβέρνηση, “ Μα, αυτή η τάδε, η δείνα εταιρία, χρωστάει στο ΙΚΑ, στην Εφορία, τόσα χρόνια”».
«Τι θέλω να πω. Επειδή κάποιοι, φυσικά και όχι όλοι, γιατί είναι λάθος να τους βάλω όλους στο ίδιο τσουβάλι, δεν είναι καλά στους λογαριασμούς τους με την κυβέρνηση, δεν μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι τους και να πάνε να μιλήσουν. Να πουν “Έλάτε εδώ, ρε παιδιά. Εμείς απασχολούμε τόσους υπαλλήλους, και εσείς μας κλείνετε”. θα του πει η κυβέρνηση “Εσύ δεν πλήρωσες ποτέ το ΙΚΑ, αυτών που τους δίνεις δουλειά. Έχουμε έρθει για έλεγχο, σε έχουμε πιάσει με 5 πρόστιμα, κάνεις συνέχεια ρυθμιστικές. Γιατί να σε ανοίξω; Για μένα, που αυτή τη στιγμή έχω χίλια δύο πράγματα στο κεφάλι μου, είσαι άλλη μια προβληματική επιχείρηση”».
«Αλλά δεν θέλω να τα βάλω με τους επιχειρηματίες. Γιατί και εκείνοι, μπορεί να έχουν προβλήματα. Ψωμί μας δίνουν και κάνουν μεγάλο αγώνα. Απλώς είχανε αφήσει τα πράγματα πολύ πίσω. Εγώ, μιλώντας με άτομα μέσα από την κυβέρνηση, μου λένε “Πιστεύεις, ρε, Πάνο, ότι θα έρθουν ποτέ με ψυχή να μας μιλήσουν; Και να έρθουν, να μας ζητήσουν να ανοίξουν, θα τους πούμε. Πληρώστε το 50% αυτών που χρωστάτε και ανοίγετε. Να μην είτε τόσο προβληματικοί”».
Ακούστε τώρα αναλυτικά όλη την συνέντευξή του:
Διαβάστε επίσης : Στέφανος Κωνσταντινίδης στο Tsipas Radio : “Μεγάλοι τραγουδιστές κινδυνεύουν με έξωση”
