Δεν συνηθίζω να δημοσιοποιώ μηνύματα με την ένδειξη αυστηρά προσωπικό. Σήμερα, όμως, θα «σπάσω» τον κανόνα αυτό. Υπάρχει λόγος σοβαρός.
Με την αφορμή την είδησης του θανάτου του Γιώργου Ποζίδη, που ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία στο χώρο της νύχτας, καθώς, μεταξύ άλλων, ήταν και ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων, κυρίως στη Θεσσαλονίκη, μου στάλθηκε μόλις ένα μήνυμα.
Αποστολέας ο Γιάννης Βουτυράκος. Ο εμπνευστής και ιδιοκτήτης του ιστορικού «Caramela», που δεν υπάρχει πια, ο άνθρωπος που για μία ακόμη φορά πρωτοστατεί και πρωταγωνιστεί στην αθηναϊκή νύχτα μέσω του Tokyo Theater, στο Γκάζι, παρότι ψυχρός κι ολιγομίλητος, παρότι ο χώρος εργασίας τον έχει εξελίξει σε μια απρόσωπη μηχανή, δεν μπόρεσε να κρατηθεί. Αφήνει την καρδιά να μιλήσει.
Διαβάστε το αυτούσιο το κείμενο του, όπως μου το έστειλε. θα καταλάβετε πολλά!
“Η κολόνα της Θεσσαλονίκης.
Οφείλει την εξέλιξη της, σαν κοινωνία, πολύ στον κύριο Ποζίδη. Κρατούσε ισορροπία ανάμεσα σε νύχτα σε μέρα, σε φτωχούς και πλούσιους, ήταν ο αποδέκτης πολλών, για πολλά πάντα.
Ήταν πάντα δίκαιος και σεβαστός. Μακάρι να υπήρχαν τέτοιοι πολιτικοί και να κυβερνούσαν αυτό το χώρο. Αλλά και οι πολιτικοί, οι ίδιοι, χωρίς αυτούς τους ανθρώπους δεν θα μπορούσαν να κάνουμε τίποτα στην κοινωνία μας.
Μία μεγάλη φυσιογνωμία, μια μεγάλη προσωπικότητα, για μας τους λαϊκούς που λένε ορισμένοι και πιο πολύ για τους αδύναμους.
Είναι απ’ τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες, που έχουν περάσει τα τελευταία 100 χρόνια από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος αγαπήθηκε πολύ από το λαό, από τον απλό πολίτη, από όλη τη νύχτα, από όλο το καλλιτεχνικό στερέωμα
Ήταν ο άνθρωπος που στήριζε πολλά παιδιά μες τη νύχτα, πολλούς καλλιτέχνες τους βοηθούσε, τους προστάτευε.
Μεγάλη φυσιογνωμία. Με λίγα λόγια, φίλε Ηλία, πολύ καλός άνθρωπος”.
