Με τον κορονοϊό πρώτα έφαγε την κόκκινη κάρτα η νύχτα. Δεν υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει γήπεδο. Στην Αθήνα και την επαρχεία. Αυτή είναι η ωμή, στυγνή πραγματικότητα, χωρίς photoshop και φίλτρα.
Με τι να παίξω; Τι να γράψει το tsipasblog.gr; Τι έχει να πει σήμερα; Τίποτα απολύτως. Δηλαδή, να την κάνω γυριστή και να ψάχνω να σκαρφιστώ θέματα, όταν δεν υπάρχουν; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Ουδείς ενδιαφέρεται σήμερα αν και πότε θα ξεκινήσουν τα μαγαζιά, τα μουσικά σχήματα και τι πρόκειται τελικά να γίνει με την ιστορία του Οικονομόπουλου. Για την τύχη του τάδε μπουζουξίδικου, του δείνα live stage, θα ρωτήσει μόνο ο πιστός του θαμώνας. Περισσότερο από… συνήθεια. Και στους πιστούς υπάρχει φύρα, όμως. Επόμενο. Προέχει να κερδίσουμε τη “μάχη” με τον «αόρατο εχθρό» του κοροναϊού.
Αύριο, μεθαύριο, όμως ; Το πρόβλημα, το σημερινό, το αξεπέραστο, ίσως ξεπεραστεί. Τότε θα έχω να πω πολλά.
Επομένως, το ερώτημα δεν είναι γιατί δεν γράφω πια για την νύχτα. Αλλά, πρώτα πρώτα αν θα καταφέρει η νύχτα να επιβιώσει μετά την πανδημία; Και ως συμπληρωματικό ερώτημα, ποιοι θα είναι αυτοί που θα αντέξουν; Αυτό, ναι, είναι το θέμα.
Οι έχοντες περισσότερο απόθεμα και τις πιο γερές βάσεις, στη σχέση με τους άλλους, θα επιβιώσουν. Θα γίνουν και μάλιστα ακόμη πιο δυνατοί. Έτσι γινόταν πάντοτε, έτσι θα γίνεται πάντοτε. Όλοι οι υπόλοιποι, που ήταν σαν ετοιμοθάνατοι, θα ξεψυχήσουν, αλλά το περιμέναμε. Αν το χθες για αυτούς ήταν κατάσταση δύσκολη, ζόρικη, το αύριο, δεδομένης της σημερινής ολοκληρωτικής κυριαρχίας του ιού, θα είναι για φούντο.
Διαβάστε ακόμα: Voodoo Club : Ειλημμένη η απόφαση να ανακαινιστεί
