Είπαμε. Ακούς πολλά και διάφορα την εποχή του κορονοϊού. Είτε από ανθρώπους σημαντικούς, είτε του καφενείου. Πρέπει να κάνω διάκριση μεταξύ αυτών; Όχι, βέβαια. Αξίζει να σχολιάσεις όλες τις κουβέντες. Όχι μόνο του επώνυμου διανοούμενου, συγγραφέα, ιστορικού, ακαδημαϊκού, καθηγητή ερευνητή, κοινωνιολόγου αποδεκτού κ.α. Γιατί, όπως έχεις καταλάβει, την μπαρούφα δεν την γλυτώνεις και από το παγκόσμια αναγνωρισμένο μυαλό. Το λέω διαφορετικά. Αν έχουν αναλυθεί και ειπωθεί π.χ. χίλια πράγματα, όλα από αξιοσέβαστα άτομα, άντε να κρατήσεις μόνο τα 177. Τα υπόλοιπα δεν τα γράφεις ούτε στα χαρτάκια του ημερολογίου που είναι καρφωμένο στον τοίχο.
Μετά τον κορονοίό, γράψαμε χθες για τα μπουζούκια, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Είναι και μια ευκαιρία αυτή, από την άλλη, για να γίνει το «ξεκαθάρισμα» της αγοράς. Από όποια οπτική γωνία και να το δεις, πάντως, οι επιχειρηματίες, που ήδη πλήττονται σοβαρά, για να κάνουν την επανεκκίνηση (όταν τους πουν) θα πρέπει να ξαναβάλουν βαθιά το χέρι στη τσέπη. Ενώ θα ξέρουν πως θα δουλέψουν με το μισό κόσμο, από τι δούλευαν πριν. Άρα, ένα 1000ι μαγαζί, θα δέχεται, πλέον, μέχρι 500 άτομα. Τα 500 άτομα αυτά, όμως, δεν θα ναι όποιοι όποιοι. Θα είναι μόνο οι έχοντες, η ελίτ. Αναγκαστικά θα είναι αυτοί, αφού για ένα καλό και πρεστιζάτο σχήμα, και, επομένως, και κοστοβόρο, η τιμή της φιάλης θα είναι αρκετά τσιμπημένη. Και κάπως, έτσι, θα οδηγηθούμε στα λεγόμενα prive μπουζούκια στην νυχτερινή ζωή της μετά-κορονοϊκής εποχής.
Δική μου πρόβλεψη. Όλο αυτό το έργο, θα τελειώσει οριστικά του χρόνου τον Μάρτιο. Όλοι, τότε, θα χαλάσουν επί δύο. Καλά όχι και όλοι, μόνο οι πλούσιοι, όχι ο φτωχοί, καθώς θα είναι ακόμη πιο φτωχοί. Οπότε, η αγορά θα κάνει ριμπάουντ. Το αποτέλεσμα αυτού, να απογειωθεί ακόμη πιο ψηλά ο μεγάλος, σε αντίθεση με τον μικρό, που θα εξαφανιστεί. Θα μπει στο έδαφος.
