Επιχείρηση είναι ο τραγουδιστής. Ανώνυμη εταιρεία. Μπίζνα κανονική. Με έξοδα και έσοδα.
Η κουβέντα με αφορμή ότι ξεκίνησε με ..λουλοδοπόλεμο ο Γιώργος Λιβάνης τις εμφανίσεις του στο Tokyo. Δηλαδή πραγματικά καλά κι όχι μόνο στα χαρτιά καλά.
Ο Μπερτάκης είναι το αφεντικό του Λιβάνη. Αυτός, δηλαδή, που βάζει τα λεφτά. Αυτός που διευθύνει την πορεία του. Ένας επιχειρηματίας με μανδύα επαγγελματισμού, που ήρθε έτσι το πράμα και ανέλαβε τις τύχες του. Μέχρι στιγμής, τον δουλεύει με αργά και μετρημένα βήματα, όμως με τους κανόνες της αγοράς. Νοίκιασε το προϊόν του στον Βουτυράκο, ο οποίος στο δικό του χώρο θα εκμεταλλεύεται τη μπίζνα. Πολύ καλά κάνει.
Άσε τι λένε οι ξεπερασμένοι. Οι ρομαντικοί της πλάκας ιστορία, οι δήθεν κουλτουριάρηδες και διανοούμενοι, που μιλάνε για εμπορευματοποίηση της μουσικής κι άλλα τέτοια κουφά. Εγώ λέω ότι μπίζνες σημαίνει υγεία. Και όσο πιο οργανωμένα παράγεται το προϊόν, τόσο το καλύτερο για τον καταναλωτή. Τον μουσικόόφιλο, στην περίπτωση. Πήρε χοντρά λουλούδια ο Λιβάνης στην πρεμιέρα του, γιατί όχι; Αποτελεί και εξουσία, δεν γίνεται διαφορετικά. Αναπόφευκτο ότι τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση Μπερτάκης-Βουτυράκος.
Σημασία έχει ότι βλέπουμε έναν πολύ καλό τραγουδιστή. Δεν μας δουλεύουνε. Το πρώτο διήμερο του Λιβάνη στο Tokyo μας αποζημίωσε. Κι αυτό οφείλεται γιατί ο κόσμος, ευτυχώς, έχει κριτήριο και μπορεί να ξεχωρίσει τη συνέπεια από τον καιροσκοπισμό ….
