Για να έχει τύχη ο πολιτικός χρειάζεται να λειτουργεί ως… αντίπαλος. Ποιανού αντίπαλος; Του αντιπάλου του! Αν δεν έχει αντίπαλο, τότε βαράει με άσφαιρα πυρά. Δεν τον παίρνουν για σοβαρό, για υπολογίσιμο παίκτη. Ποιοι; Αυτοί που θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν όταν βαρέθηκαν αυτόν που κυβερνάει. Και ποιοι είναι αυτοί; Ο λαός, βέβαια.
Τι είναι ο πολιτικός της πιάτσας; Ένα ενεργούμενο του λαού. Του γίγαντα λαού. Όταν, λοιπόν, ο λαός, ο τίμιος λαός, ο αδικημένος λαός, δεν κάνει άλλο κέφι αυτόν που είχε ψηφίσει, έχει ανάγκη έναν άλλον, και μέσω αυτού του άλλου να ξαναγίνει εξουσία. Να υπογράψει συμβόλαιο με την εξουσία.
Ο θεωρούμενος ακροδεξιός Ζαίρ Μπολσονάρο (1955) είναι πρόεδρος της Βραζιλίας από το 2019. Αντίπαλος του παίζει ο θεωρούμενος αριστερός Λούλα ντα Σύλβα (1945), ο πρώην πρόεδρος (2003 – 10), ο οποίος είχε κατηγορηθεί για διαφθορά. Κανένα πρόβλημα!Όταν ο λαός θέλει να γλυτώσει απ’ αυτόν που κάνει κουμάντο, θα δείξει την εμπιστοσύνη του σ’ εκείνον ο οποίος είναι ο πιο δυνατός αντίπαλός. Σιγά, τώρα που ο υπεράνω υποψίας λαός, ο εξ ορισμού ηθικός λαός, να κωλώσει για τις αρπαχτές του Λούλα. Έχει καταδικαστεί για διαφθορά ο Λούλα, αλλά είναι πολιτικός αγαπητός ιδιαίτερα από τις γυναίκες της Βραζιλίας
