Οι μάλλον βαρετοί και αδιάφοροι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή του μεγάλου κοινού όχι για κάποιο παγκόσμιο ρεκόρ ή κάποιον συναρπαστικό αγώνα αλλά για το αν μια αθλήτρια της πυγμαχίας είναι γυναίκα ή άνδρας.
Μετά τον αγώνα μποξ ανάμεσα στην Ιταλίδα Άντζελα Καρίνι και την Αλγερινή Ιμανέ Κελίφ -με την Καρίνι να εγκαταλείπει στα 46 δευτερόλεπτα λόγω ισχυρού χτυπήματος της αντιπάλου της, ξέσπασε σάλος παγκόσμια για το αν η Κελίφ είναι γυναίκα ή άνδρας, για το αν είναι τρανς, για το αν είναι intersex, για το αν έχει υψηλή τεστοστερόνη, και για το αν είναι ελέφαντας.
Κανείς, όμως, δεν λέει το προφανές:
Το μποξ είναι ένα πολύ επικίνδυνο “άθλημα” που προάγει τη βία και μπορεί να σκοτώσει ή να αφήσει ανάπηρο έναν άνθρωπο -υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις-, οπότε δεν πρέπει να υπάρχει στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Το μποξ δεν είναι ολυμπιακό άθλημα. Ούτε για γυναίκες, ούτε για άνδρες.
Βέβαια, σε μια εποχή που όλα είναι δικαιώματα, έχουν και οι γυναίκες δικαίωμα να παίζουν ξύλο. Έχουν και οι γυναίκες δικαίωμα στην πυγμαχία.
Γιατί να παίζουν ξύλο μόνο οι άνδρες; Να παίζουν ξύλο και οι γυναίκες.
Οπότε, το 2012, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, εισήχθη με δόξα και τιμή και το μποξ γυναικών στο ολυμπιακό πρόγραμμα.
Μια ακόμα μεγάλη νίκη για το γυναικείο κίνημα.
Από τη μία να καταδικάζεις την ενδοοικογενειακή βία και την κακοποίηση των γυναικών, και από την άλλη να φουσκώνεις από περηφάνια επειδή το μποξ γυναικών είναι ολυμπιακό άθλημα. MeToo. Άλλο να δέρνει τη γυναίκα ένας άνδρας, κι άλλο να δέρνει τη γυναίκα μια άλλη γυναίκα.
Αντί οι γυναίκες να επισημάνουν πως το μποξ είναι επικίνδυνο και προάγει τη βία -και να ζητήσουν να αφαιρεθεί από το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων-, θέλουν κι αυτές να παίζουν μποξ. Όπως, αντί να ζητήσουν να μην δουλεύουν ούτε οι άνδρες -ή έστω να δουλεύουν τέσσερις ώρες οι άνδρες και τέσσερις ώρες οι γυναίκες- ζήτησαν να δουλεύουν όσο οι άνδρες, ώστε να είναι δυο φορές δούλες και να παραπονιούνται μετά πως καταπιέζονται. Ξεχνούν πως καταπιέζονται με δική τους επιθυμία.
Οι γυναίκες έχουν ηττηθεί από τους άνδρες επειδή μιμούνται τους άνδρες. Σε όλα. Και στο μποξ.
Αντί να αναδείξουν τα υπέροχα και μοναδικά στοιχεία της γυναικείας φύσης -ώστε επιτέλους αυτός ο κόσμος να γίνει λίγο πιο γυναικείος και πιο ειρηνικός-, οι γυναίκες μιμούνται και ανταγωνίζονται τους άνδρες στη σωματική δύναμη, όπου θα είναι πάντα ηττημένες. Κανένας άνδρας πρωταθλητής δεν θα παραπονεθεί και δεν θα εγκαταλείψει τον αγώνα, επειδή ο αντίπαλός του είναι γυναίκα και όχι άνδρας.
Η ηλιθιότητα έχει κυριεύσει τον πλανήτη.
Η ηλιθιότητα πρέπει να γίνει ολυμπιακό άθλημα.
Αν η ηλιθιότητα γίνει ολυμπιακό άθλημα, δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν ξεχωριστές κατηγορίες ανδρών και γυναικών.
Το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο της ηλιθιότητας θα το διεκδικούν μαζί άνδρες και γυναίκες.
Ισότιμα.
πηγή: https://pitsirikos.net
