Ο,τι λέει σήμερα ο Δημήτρης Δρόσος σαφέστατα και έχει αξία. Μεγάλη σημασία. Δεν είναι λίγοι αυτοί που επηρεάζονται από κάτι που θα ισχυριστεί, σχολιάσει, αποκαλύψει. Ακόμα κι αν αυτά που θα δηλώσει σε κανάλια είναι η μίση αλήθεια. Γιατί ο αντιπρόεδρος της Παναχαικής δεν πάει πουθενά. Με δηλώσεις του, έχει ξεκαθαρίσει πως θα παραμείνει στο διοικητικό «τιμόνι» της ομάδας και του χρόνου.
Επομένως, ο κύκλος ζωής του, που λένε οι κουλτουριάρηδες, δεν έχει τελειώσει. Γιατί αν είχε κλείσει, αν τολμούσε να πει το οτιδήποτε, θα καταγραφόταν ως η ληξιαρχική πράξη θανάτου, χωρίς να γίνει καμιά κηδεία και χωρίς να ακουστεί κανένας επικήδειος. Δεν θα υπήρχε, ανέπνεε ή όχι θα ήταν το ίδιο. Σαν να ακούγεται ανάσα πεθαμένου.
Επειδή, όμως, υπάρχει, δεν γίνεται να περάσουν στο “ντούκου” αυτά που λέει.
Δίνω την πληροφορία ότι ο Δρόσος, όχι στο τυχαίο, κάπου στο δρόμο, στην εξέδρα, σε δικαστήριο, αλλά σε συνέντευξη σε γνωστό site είπε τη «μεγάλη» κουβέντα;
–«Σήμερα έκλεισε ο κύκλος της Συμμαχίας, που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια για την Παναχαϊκή με επικεφαλής τον Κώστα Κατσουράνη. Και έκλεισε, με την υλοποίηση του στόχου που είχε θέσει η Συμμαχία πέρσι το καλοκαίρι, την άνοδο της ομάδας στη Super League 2. Από εδώ και πέρα, τίθεται σε ισχύ ο στόχος της διοίκησης μας και δικός μου, προσωπικά, που δεν είναι άλλος από τον πρωταθλητισμό»!
Αμέσως μετά το νικηφόρο εντός έδρας-τελευταίο για φέτος- ματς με τον Ηρόδοτο, έβαλε στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας» την πολυμετοχικότητα, η οποία απέτυχε,
Μόνο που ο Τσίπας το είχε κάνει πολύ νωρίτερα. Με άρθρο μου, υπό τον τίτλο «Παναχαΐκή Συμμαχία και εξαφάνιση», που είχε δημοσιευτεί στις 2 Νοεμβρίου 2018.
Διαβάστε το :
Η αλήθεια καίει. Δεν είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος να την αντέξει. Αυτό το γνωρίζουν, το έχουν σπουδάσει όλοι οι επικοινωνιολόγοι. Είναι το πρώτο που λαμβάνεις υπ’ όψιν όταν θα αρχίσεις νταραβέρι με τις μάζες, ότι ο κόσμος δεν γουστάρει την αλήθεια. Η φύση, δηλαδή, του ανθρώπου δεν του επιτρέπει να αντιμετωπίζει γυμνή την πραγματικότητα.
Λες στον κόσμο π.χ. «Ένα κι ένα κάνουν δύο». Συμφωνεί. Του λες «Είσαι γίγαντας», τον κολακεύει παρ’ ό,τι γνωρίζει ότι είναι ο τίποτας. Του λες «Αξίζεις πολλά», του αρέσει, ενώ θα έπρεπε να σκεφθεί ότι τον δουλεύεις.
Οι ποιητάδες γράφουν θούριους και παιάνες για την επανάσταση. Αν τολμήσει στιχουργός και μουσικός να καταδικάσει τον ξεσηκωμό, να θεωρήσει παλαβομάρα την κόντρα με το… «κατεστημένο», τότε στους τάφους τους θα κατουράνε οι αιώνιοι ρομαντικοί, αντιστασιακοί, οι κατά σύστημα εξεγερμένοι.
Το καλοκαίρι του 2016 στήθηκε η «Παναχαϊκή Συμμαχία». Τι κόλπο είναι τούτο; Αν σε παίρνει και δεν ζοχαδιαστείς με κάποιες αλήθειες, έστω με απόψεις… φιλολογικές, συνεχίζεις την ανάγνωση.
Δεν ήταν ευχαριστημένοι με τον Κούγια οι οπαδοί των Αχαιών. Δικαίωμά τους. Όπως δικαίωμα του Κούγια και του κάθε μεγαλομέτοχου να μη γουστάρει τον κόσμο και πολύ περισσότερο τους οργανωμένους, άλλο αν δεν έχει τα άντερα να το λέει δημοσίως.
Δεν κατάλαβα. Μαγκιά είναι ο οπαδός να χυδαιολογεί στον μεγαλομέτοχο, και σε βάρος κάθε πακετοφόρου, κι αυτουνού να του απαγορεύεται να κάνει το ίδιο; Τέλος πάντων, το καλοκαίρι του 2016 τερματίστηκε η εποχή του γνωστού ποινικολόγου στην Παναχαϊκή και η ΠΑΕ πέρασε στη φάση της «πολυμετοχικότητας»..
Επόμενη φάση η Παναχαϊκή Συμμαχία. Στην πραγματικότητα το κουμάντο το κάνουν ένας, δύο, άντε (το πολύ) τρία συγκεκριμένα πρόσωπα από το σχήμα των δεκαπέντε επιχειρηματιών της πόλης. Αυτοί κινούν τα νήματα, τόσο φανερά, όσο κυρίως παρασκηνιακά.
Δύο χρόνια, λέω εγώ, η ομάδα επί Συμμαχίας τα πήγε καλά, πολύ καλά, σε επίπεδο αγωνιστικό, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι βρισκόταν στα όρια της χρεοκοπίας, λόγω του υποβιβασμού της στην Γ΄ Ερασιτεχνική Κατηγορία.
Λόγω φανέλας, λέω εγώ, η Παναχαϊκή τα πήγε πολύ καλά αγωνιστικά. Και λόγω Κατσουράνη, αρέσει, δεν αρέσει σε κάποιους. Κυρίως λόγω του ονόματος, λοιπόν, λόγω του ειδικού της βάρους η Παναχαϊκή κόντραρε στα ίσα ομάδες που δεν μειονεκτούσαν αγωνιστικά απ’ αυτόν, όπως π.χ. ο Άρης και ο ΌΦΗ.
Πέρα απ’ αυτό. Οι “‘πρωτεργάτες” της «Παναχαϊκής Συμμαχίας» στη συνέχεια γιατί εξαφανίστηκαν; Σχεδόν σε μηδέν χρόνο την έκαναν με μικρά πηδηματάκια. Δε θα μπω στη διαδικασία να αναφερθώ ονομαστικά. Ο κόσμος είναι απαιτητικός αλλά και έξυπνος, καταλαβαίνει κάθε βήμα, που αποσκοπεί. Υποτίθεται ξεκίνησαν όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά τον μαραθώνιο.
