Ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα της αθηναϊκής νύχτας; Η αιώνια ερώτηση που ακούγεται κάθε χρόνο περίπου τέτοια εποχή. Έτσι και φέτος. Με αυτό μεγαλώσαμε. Δηλαδή; Η σωστή ερώτηση είναι ποιος τραγουδιστής θα πάρει ένα πρωτάθλημα που δεν είναι… πρωτάθλημα. Ο Βέρτης, ο Οικονομόπουλος ή μήπως ο Μαζώ. Μήπως κάποιος άλλος από τους “μεγάλους” τραγουδιστές μας.
Δεν έχω καμιά αντίρρηση ότι πράγματι διαθέτουμε “μεγάλους” τραγουδιστές. Από καταβολής. Και, δηλαδή, τι πα’΄να πει πρωτάθλημα που να αξίζει; Να το πάρει η πρωταθλήτρια και μαγκιά της να το σηκώσει με τιμή και υπερηφάνια.
Ανταγωνισμός. Αυτό είναι το κριτήριο του πρωταθλήματος. Όταν απουσιάζει ο ανταγωνισμός, να με συμπαθάτε, το έργο δεν είναι πρωτάθλημα. Πρόκειται περί παρωδίας. Να ξέρουμε τι λέμε.
Και τι πά’ να πει αυτός ο κερατάς ο ανταγωνισμός; Να σου το πω ήρεμα. Ένα πρωτάθλημα ίσως να διαθέτει ανταγωνισμό, κι ας μην υπάρχουν αρκετές ομάδες ικανες για τίτλο. Ακόμα και μ΄ ένα μονάχα φαβορί, όμως αν παίζει ο ανταγωνισμός το πρωτάθλημα αξίζει τα λεφτά του.
Αδιάφορο, δηλαδή, αν στο προσεχές πρωτάθλημα τον τίτλο θα διεκδικήσουν οι γνωστοί-άγνωστοι, οι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού πρωτοκλασάτοι τραγουδιστές. Σημασία έχει το επίπεδο ανταγωνισμού. Να στο πω αλλιώς. Τι να μου πει το “πρωτάθλημα” ακόμα κι αν το κυνηγήσουν μέχρι την τελευταία αγωνιστική και τέσσερις και πέντε διεκδικητές, άμα απουσιάζει ο αλήτης ανταγωνισμός.
Επιτέλους! Τι σόι πράμα είναι αυτός ο ανταγωνισμός που μας έχει ζαλίσει τον έρωτα. Εδώ είμαστε. Ασφυκτικά γεμάτο ήταν κάθε Παρασκευοσάββατο το χειμώνα που μας πέρασε πολύ γνωστό νυχτερινό κέντρο. Άλλο νυχτομάγαζο δεν πρόλαβε να βγάλει ούτε μήνα. Αν, λοιπόν, υπολογίσεις ότι υπάρχουν τέτοιες χιλιομετρικές αποστάσεις μεταξύ δύο μαγαζιών, μέσα στην ίδια πόλη, τότε αυτό δεν είναι πρωτάθλημα, μάστορα.
Πρωτάθλημα δεν είναι ο σκοτωμός στην κορυφή της βαθμολογίας. Αλλά ο βαθμός αντίστασης των μικρών στον ανταγωνισμό με τους μεγάλους. Προσοχή! Δεν κρίνουμε τραγουδιστές, Π.Χ. τον Σαμπάνη ή την Κιάμο, τον Μακρόπουλο ή τον Χολίδη. Κρίνουμε το πρωτάθλημα, δηλαδή τον ανταγωνισμό που χαρακτηρίζει το πρωτάθλημα. Το μεγάλο κέντρο 80 χιλιάρικα ταμείο, το μικρό αδυνατεί να πληρώσει ακόμη και το ρεύμα.
Έλα! Σα να συνοδεύουν το νεκρό στην κάσα για την τελευταία κατοικία του και οι μισοί από τους πεζοπορούντες τεθλιμένους συγγενείς είναι νεκροί κι αυτοί.
