Ουδείς διαφωνεί με τον “γκουρού” Σωτήρη Γεωργίου :
Όταν γυρνάνε σπίτι τους όμως και μένουν με τον εαυτό τους δεν μπορούν καν να τον αντικρίσουν και ξεσπάνε εναντίον των πάντων και σκέφτονται ότι είναι καταστραμμένα ακόμα και ακόμα και την αυτοκτονία και τα ναρκωτικά αν δεν παίρνουν ήδη.
Όταν μάλιστα πάθει κάτι η υγεία τους θέλουν να γυρίσουν το χρόνο πίσω. Και όταν έρθει το πρωί ή γίνουν καλά απο ένα πρόβλημα γυρνάνε στην παλιά τους ζωή, ψάχνοντας ενδιάμεσα σωστούς ανθρώπους, για να τους χρησιμοποιούν σαν ψυχολόγους και συμβούλους τους, όταν δεν είναι καλά και για να τους βοηθήσουν στα σχέδια τους.
Το ερώτημα είναι γιατί προτιμούν μια κενή ζωή όταν στο τέλος βλέπουν ότι ο δύσκολος και ενάρετος με την ψυχή τους δρόμος είναι ο σωστός; Γιατί πολύ απλά τα πάθη τους, ειδικά τα σεξουαλικά και υλικά, δεν τα ελέγχουν και τα υλικά αγαθά είναι το ιδανικό τους με πρόσχημα την επιβίωση τους και την έλλειψη εμπιστοσύνης.
Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος σήμερα θέλει να βολεύεται, να ζει με τα πάθη του, την ύλη του, την κενότητα και όταν βλέπει τα δύσκολα να εκμεταλλεύεται τους λίγους καλούς ανθρώπους που απέμειναν…Και στο τέλος να θέλει να τον σώσουν κόλας.
Και όταν τους παίρνουν χαμπάρι οι καλοί, μετατρέπονται στην σκέψη των θλιβερών αυτών ανθρώπων σε εχθρούς τους, επειδή δεν είναι πιόνια τους.
