Όποιος παρακολούθησε -έστω και για λίγο- τη συζήτηση στη Βουλή για τις πυρκαγιές που καίνε ακόμα, θα κατάλαβε πως δεν έχει απολύτως τίποτα να περιμένει από αυτήν την κυβέρνηση και αυτή τη Βουλή. Κάτι θετικό εννοώ, γιατί είναι βέβαιο πως οι καταστροφές θα συνεχιστούν.
Καθώς ο καιρός θα περνάει, θα δικαιώνονται όλο και περισσότερο οι πολίτες που δεν ψήφισαν στις εκλογές -σχεδόν οι μισοί Έλληνες πολίτες με δικαίωμα ψήφου- και όλο και περισσότεροι Έλληνες θα αντιλαμβάνονται πως όχι μόνο είναι μόνοι τους αλλά το κράτος τους είναι εχθρός τους. Ένας πολύ επικίνδυνος εχθρός.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταρρέει -ουσιαστικά, έχει ήδη καταρρεύσει, αφού η επανεκλογή του ήταν η αρχή του τέλους του- αλλά το σύστημα δεν έχει βρει ακόμα τον αντικαταστάτη του (σ.σ. Ο Μητσοτάκης θα μείνει στο τέλος μόνο με τον Χρήστο Χωμενίδη, να του λέει πόσο γαμάτος είναι. Κορίτσια και αγόρια, να βρείτε κάποιον να σας αγαπάει με τόση λατρεία και ανιδιοτέλεια, όπως ο Χωμενίδης τον Μητσοτάκη.)
Βέβαια, αν είχε σημασία ποιος είναι πρωθυπουργός, δεν θα ήταν πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης. Αυτό δεν το σκέφτεται κανείς; Αν είχε σημασία η Βουλή, δεν θα ήταν στη Βουλή όλα αυτά τα σούργελα. Αλλά ακριβώς επειδή δεν έχει καμία σημασία ποιος είναι ο πρωθυπουργός και ποιοι είναι στη Βουλή του προτεκτοράτου, στην πολιτική ζωή του τόπου υπάρχουν μόνο βλαμμένοι και καθάρματα.
Το πιο αστείο απ’ όλα είναι όλοι αυτοί που ζητούν ευθύνες από τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση, λες και η Ελλάδα είναι μια κανονική χώρα και όχι ένα χρεοκοπημένο και υποθηκευμένο προτεκτοράτο, με διαλυμένες υποδομές. Πού ζούσαν όλοι αυτοί τα τελευταία χρόνια; Τις ειδήσεις δεν τις διάβαζαν;
Στον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρητικά, ψάχνουν να βρουν τον νέο Αλέξη Τσίπρα -γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πολύ πετυχημένος με τρεις εκλογικές ήττες από το ζαβό παιδί του Μητσοτάκη- αλλά δεν ξέρουν αν πρέπει να είναι γυναίκα, γκέι εφοπλιστής ή κάποιο “παραδοσιακό” στέλεχος με υψηλή χοληστερίνη, ενώ, αν είχε σκάσει για υποψήφιος κι ένας τρανς μετανάστης entrepreneur, θα γινόταν η εκλογή προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ σειρά στο Netflix. Το σίγουρο είναι πως όποιον κι αν εκλέξουν, θα είναι πλούσιος. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσποιείται πως είναι αριστερό κόμμα αλλά είναι υπέρ των πλουτοκρατών και κατά των εργαζομένων, και το απέδειξε περίτρανα στην διάρκεια της κυβέρνησής του (Με την ευκαιρία, θέλω να εκφράσω την κατανόησή μου μου στους υπαλλήλους του ΣΥΡΙΖΑ στα social media, οι οποίοι δεν ξέρουν τι να γράψουν αυτές τις μέρες και ποιον υποψήφιο να στηρίξουν. Πάντως, έχουν μεγάλη πλάκα. Πάντα έχουν πλάκα οι υπάλληλοι που νομίζουν πως είναι ελεύθεροι και επαναστάτες.)
Βέβαια, στην ουσία, στον ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν τον νέο Μητσοτάκη -κρίμα που οι γιοί του Τσίπρα είναι μικροί ακόμα-, αλλά μην τους το πείτε γιατί θα γίνουν έξαλλοι, αν υποψιαστούν πως από το “Μητσοτάκη γ@μιέσαι” έφτασαν στο σημείο να αναζητούν κάποιον σαν τον Μητσοτάκη, για να γίνουν κυβέρνηση.
Στα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής του προτεκτοράτου βαριέμαι να αναφερθώ. Και πολύ ασχολήθηκα. Ας αναρωτηθούν όλοι τους, τι ακριβώς κάνουν σε αυτή τη Βουλή, εκτός του να πληρώνονται. Και να μας το ανακοινώσουν.
Η Ελλάδα είναι σήμερα ένας τόπος, όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει αλλά κανείς δεν κάνει σωστά την δουλειά του. Όταν οι Έλληνες βλέπουν κάποιον να κάνει σωστά την δουλειά του, τον αντιμετωπίζουν με καχυποψία.
Κάποιοι έχουν ξεμείνει να ψάχνουν έναν ζάπλουτο πολιτικό σωτήρα -αν είσαι πρόβατο, θα βρεις οπωσδήποτε τσοπάνη-, άλλοι βουλιάζουν ακόμα στις βεβαιότητές τους, οι περισσότεροι δεν έχουν ψευδαισθήσεις.
Η Ελλάδα έχει πάει στο διάολο.
Αλλά έχει ένα υπέροχο φεγγάρι τώρα που γράφω αυτό το κείμενο, που μόνο αυτό έχει σημασία. Τώρα, τώρα, τώρα.
(Μπήκε ο Σεπτέμβριος και είμαι ακόμα στο νησί αλλά έκανα κι εγώ τη to do list μου, με τους στόχους μου για τη νέα σεζόν. Έγραψα “60 διπλά μπάνια και 60 παγωτά”. Θα προσπαθήσω να είμαι πειθαρχημένος, για να πετύχω το στόχο μου. Καλό καλοκαίρι.)
Πηγή : pitsirikos.net
