Δύσκολα, έλεγαν, να πάει το Teatro, με Θεοδωρίδου-Ιακωβίδη-Κυριαζή. Και μας το έλεγαν αυτοί που δεν γνωρίζουν τα πολλά και ο νους τους κατεβάζει λάθος πράγματα. Πόσο δύσκολα δεν μας το έλεγαν. Τόσο δύσκολα όσο θα ήταν και η πορεία του Fantasia, όταν πρωτοπήγε ο Αργυρός, αμέσως μετά τον θάνατο του Παντελίδη να πούμε;
Να, ποια είναι η σωστή κουβέντα και δεν υπάρχει αντίλογος, παρακαλώ. Η κουβέντα σε απάντηση αυτών που εδώ και 60 χρόνια παίζουν την ίδια κασέτα, γιατί δεν μπορούν να χωνέψουν πως ο Μπερτάκης συνεχίζει να κρατάει τα ηνία της νύχτας.
Η σοφή, λοιπόν, προσέγγιση στη συγκεκριμένη περίπτωση του Teatro, του θριαμβευτή της φετινής σεζόν, που ρίχνει σήμερα αυλαία, είναι τούτη: Και με κάθε άλλο κέντρο, και με κάθε άλλον τραγουδιστή, συμπεριλαμβανομένης και του πιο άγνωστου και άσημου, ο Μπερτάκης έχει ελπίδες να πετύχει. Και είναι σε θέση να ξεκινήσει πάλι την ξέφρενη κούρσα του, να κόψει πάλι πρώτος το νήμα. Γιατί παρ’ όλα τα όσα εξωπραγματικά έχει καταφέρει, μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δεν τον λες “χορτάτο”. Κι, όμως, παραμένει “πεινασμένος”, που θα κάνει ντου στο χωριό, θα τη βγάζει στο βουνό, στο δάσος. Ας μην ξεχνιόμαστε, το κοτέτσι κινδυνεύει από τον “πεινασμένο λύκο”. Όχι από τον …χορτάτο!
Διαβάστε επίσης : Και πάλι στο Fantasia ο Αργυρός, σύμφωνα με τον Γεωργιάδη
