Το πρώτο που λες για το σημερινό, τεράστιο νικητήριο παιχνίδι της Παναχαϊκής, με 3-2, με γκολ στο 90+6’, δεύτερο του Αραβίδη, κόντρα στα Χανιά, στο πλαίσιο της 20ης αγωνιστικής της Super League 2, είναι μια λέξη. Ψυχή. Αυτό που τόσο καιρό φωνάζουμε πως δεν έχει. Αυτό που το έψαχνε με τα κιάλια, οπότε πέρασε εφιαλτικά, με πολλές ομαδούλες της σειράς, με το πολύ φρέσκο και αχώνευτο 3-0 στην Λειβαδιά του αφιλόξενου Κομπότη. Πήγα και δεν με έβαλε στο γήπεδο. Αλλά, άντε ας τα αφήσω αυτά.
Άλλαξε σήμερα, όμως, αυτό, στο γήπεδο της, στην Αυγιά. Έδειξε, για πρώτη φορά στη σεζόν, ότι η φανέλα της παραμένει βαριά, έβγαλε αντίδραση, σε επανάληψη μάλιστα επί 2, προσπέρασε τον Διαγόρα στην 6η θέση (+1) κι έχει την τύχη στα χέρια της.
Κι όταν όλα έδειχναν ότι και αυτό, θα στράβωνε, δεν το παράτησε. Με δυνατότητες αγωνιστικές να πρωταγωνιστήσει, με τσαμπουκά, φιλότιμο και το γαμώτο, το γύρισε τούμπα, το ματς, κόντρα στη ροή και στα ανεκδιήγητα σφυρίγματα των διαιτητών. Ύστερα είναι και το άλλο. Μόνο αδιάφορα δεν ήταν τα Χάνια, του Νίκου Παπαδόπουλου, που γύρισε ως αντίπαλος στην Πάτρα και άκουσε τα μπινελίκια του.
Δυο αντιπάλους είχε σήμερα η Παναχαϊκή. Τον έναν πιο δύσκολο από τον άλλον. Πρώτα τον αλλοπρόσαλλο εαυτό της, και μετά την πιο φορμαρισμένη ομάδα της κατηγορίας, τους Κρητικούς. Που σημαίνει ότι η Παναχαϊκή, πιθανόν να έκανε το παιχνίδι της σαιζόν, μέχρι το επόμενο. Με τον Εργοτέλη, εδώ στην Πάτρα και πάλι. Που πάει με την καλύτερη ψυχολογία.
