Η καύλα του σώματος υπάρχει για τα ζώα. Τα σκυλιά, τα άλογα, τις γάτες. Πάντα με τον ίδιο προγραμματισμένο τρόπο, τις ίδιες κινήσεις και την ίδια διάρκεια. Ενώνονται για να αναπαραχθούν και χωρίζονται χωρίς άλλο συναισθηματικό δέσιμο.
Για τους ρομαντικούς εραστές, τους ιδεολόγους, η λέξη καύλα του σώματος είναι άτοπη. Ηχεί υποκριτικα και γελοία. Υπάρχει μόνο η καύλα του μυαλού. Δυνατή, παθιασμένη, θεοτική. Σιγά που θα ντραπούν για τον πόθο τους. Σιγά που θα σταματήσουν. Δεν υπάρχει η λογική.
Η ντόπα ενός ανώτερου και αγνότερου σκοπού. Μια ρομαντική έκφραση που οι επιστήμονες περιγράφουν τον οπαδό ενός υψηλού ιδανικού. Επίσης μιλούν για θάρρος, δύναμη, υπέρβαση, συνεχή προσφορά, με όποιο κόστος. Ποτέ δεν βλέπουν το κόστος. Σε ένα εχθρικό πολλές φορές περιβάλλον, γιατί τα μέλη της οικογένειας, δεν συμφωνούν μαζί σου.
«Κόψε, βάλε φρένο, είναι επικίνδυνο, θα καταστραφείς», σου λένε, όμως εσύ δεν τους ακούς. Το να συνεχίσεις είναι αυτό που ποτίζει τη λίμπιντο σου. Ενισχύει την κάψα σου. Θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο για αυτούς τους ανθρώπους, και με παραδείγματα που αποδεικνύουν πως σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, αυτοί πάνε κόντρα σε όλους και όλα και φέρνουν την αληθινή επανάσταση. Ο κοιμώμενος γίγαντας ξύπνησε!
Για το Τσίπας Μπλοκ ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι ένας τέτοιος. Σιγά που θα μπορούσε να συνεχίσει τη ζωή του, όλα καλά και όλα ωραία, χωρίς τον μπασκετικό παναθηναϊκό. Αυτό εξηγεί γιατί επέστρεψε έτσι , γιατί φέτος έχει τινάξει την μπάνκα στον αέρα και ακόμη δεν έχει τελειώσει. Είναι σαν να μπει η άνοιξη και τα φυτά να μην ανθίσουν. Να πας στα μπουζούκια και να μην έχει τραγουδιστές, ρουλέτες στο καζίνο. Ε, δεν γίνεται. Είναι κάποια μικρόβια, που σαν μπουν μέσα στο αίμα σου, θα κυκλοφορούν για πάντα, μέχρι η μπάντα των ουρανών σου τραγουδήσει πένθιμα.
