Ένας άνθρωπος 81 ετών σκότωσε με 12 μαχαιριές τη σύζυγό του στην Αλεξανδρούπολη και η συζήτηση για τον όρο “γυναικοκτονία” φούντωσε ξανά.
Βέβαια, ο 81χρονος είχε πριν λίγες ημέρες φερθεί βίαια στον εγγονό του, με αποτέλεσμα η σύζυγός του και η κόρη του να ζητήσουν την ψυχιατρική του εξέταση, αλλά ο εισαγγελέας δεν έκρινε σκόπιμη την παραπομπή του για ψυχιατρική εξέταση.
Επίσης, πριν από μερικές ημέρες, ο 81χρονος αρνείτο να λάβει την φαρμακευτική του αγωγή, οπότε είχε έντονο φραστικό επεισόδιο με τη σύζυγό του και κάλεσε ο ίδιος τους αστυνομικούς.
Απευθυνόμενος σε κάθε λογικό άνθρωπο, θέλω να θέσω το εξής ερώτημα:
Όταν ένας άνθρωπος με ψυχικά προβλήματα διαπράττει ένα έγκλημα, το θέμα είναι αν σκότωσε γυναίκα ή άνδρα, ή ότι θα πρέπει να υπάρχει κοινωνική φροντίδα και ιδιαίτερη προσοχή για τους ανθρώπους με ψυχικά προβλήματα;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένας άνθρωπος δεν γίνεται δολοφόνος στα 81 του χρόνια. Αν ήταν δολοφόνος, θα είχε δολοφονήσει νωρίτερα στη ζωή του.
Αλλά εγώ δεν είμαι ούτε εγκληματολόγος, ούτε ψυχίατρος.
Ο Βασίλης, ο εθνικός μας ψυχίατρος, έχει μιλήσει σε κάποια podcast στο blog -με βάση την προσωπική του επαγγελματική εμπειρία- για τα ψυχικά προβλήματα στις ημέρες μας αλλά και για τις αλλοιώσεις που γίνονται στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να βλέπουμε κάποιους ηλικιωμένους ανθρώπους να εκφράζουν παραβατικές συμπεριφορές και να κάνουν πράγματα που κανείς δεν περίμενε από αυτούς, με βάση τον προηγούμενο βίο τους.
Πρόσφατα, με αφορμή δυο δηλώσεις του Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος χρησιμοποίησε μια πολύ άσχημη λέξη για τους ομοφυλόφιλους και έκανε ένα σεξιστικό σχόλιο σε βάρος των γυναικών, θυμήθηκα τα λόγια του Βασίλη και σκέφτηκα πως ο Πάπας Φραγκίσκος, μάλλον ο πιο προοδευτικός Πάπας μέχρι σήμερα, έχει προβλήματα λόγω ηλικίας, αφού πλησιάζει τα 90, δεν ξέρει τι λέει και δεν υπάρχει κάποιος να τον προστατεύσει, αφού ο Πάπας δεν παραιτείται, με εξαίρεση τον προηγούμενο Πάπα.
Τα ψυχικά προβλήματα κάνουν θραύση -σε νεότερες και μεγαλύτερες ηλικίες- και, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πέρα από κληρονομικούς και βιολογικούς λόγους, έχουν πολύ να κάνουν με τον νεοφιλελευθερισμό, ένα σύστημα, που δημιουργεί καταθλιπτικούς ανθρώπους.
Ζούμε σε κοινωνίες που βασιλεύουν η ιδιωτεία, η εγωπάθεια και ο ναρκισσισμός. Όλα αυτά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάθλιψη.
Οι άνθρωποι με προβλήματα, ψυχικά και άλλα, είναι, ουσιαστικά, αφημένοι στη μοίρα τους, αφού δεν συμβαδίζουν με το κυρίαρχο μοντέλο και δεν είναι “παραγωγικοί”.
Ας μην ξεχνάμε πως οι άνθρωποι τρέχουν στους ψυχολόγους και προσπαθούν να αυτοβελτιωθούν, όχι για να ζήσουν μια πιο όμορφη ζωή αλλά για να είναι πιο παραγωγικοί στην δουλειά τους.
Το burnout καραδοκεί. Κοιτάξτε γύρω σας και μέσα σας.
Μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ένα έγκλημα ως μια ευκαιρία για να δικαιώσουν για μια ακόμα φορά τις βεβαιότητές τους -άνδρας σκότωσε γυναίκα, άρα πατριαρχία, τοξική αρρενωπότητα και γυναικοκτονία- αλλά τα ψυχικά προβλήματα, ηλικιωμένων και νεότερων, είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα, για να αντιμετωπίζεται με τέτοιους όρους και προσωπικές βεβαιότητες.
Για τα ψυχικά προβλήματα, ας μιλήσουν οι ειδικοί, και, κυρίως, ας αναλάβουν πρωτοβουλίες για να υπάρξει μια σωστή και ανθρώπινη κρατική και κοινωνική πολιτική για αυτά τα θέματα.
(Τα γηρατειά είναι μακελειό. Σωματικό και πνευματικό μακελειό. Οι φίλοι σου πεθαίνουν, ο θάνατος πλησιάζει. Δεν θα είστε πάντα νέοι, αν και δεν το σκέφτεστε. Όλοι αυτοί οι ηλικιωμένοι άνθρωποι που βλέπετε γύρω σας ήταν κάποτε νέοι, ήταν κάποτε μωρά. Μπορεί να ζούμε στην εποχή της αιώνιας νεότητας -για καταναλωτικούς λόγους- αλλά τη φθορά την απέφυγαν μόνο αυτοί που πέθαναν νέοι. Κανένας άλλος.)
