Η τεράστια αποχή από τις ευρωεκλογές προκάλεσε ένα πλήθος από άρθρα για πολιτική κρίση, διαλυμένη κοινωνία, το τέλος της Δημοκρατίας, άνοδο της Ακροδεξιάς (λες και δεν είναι κυρίαρχη σήμερα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη η ακροδεξιά πολιτική) και άλλα πομπώδη.
Αυτοί που τα γράφουν και τα λένε όλα αυτά κάνουν πως δεν έχουν αντιληφθεί πως οι ίδιοι αποτελούν μέρος του προβλήματος.
Σε όλες τις δημοσκοπήσεις, τα ΜΜΕ παρουσιάζονται λιγότερο αξιόπιστα και από τους πολιτικούς.
Οι δημοσιογράφοι θεωρούνται λιγότερο αξιόπιστοι από τους πολιτικούς. Αυτό, πραγματικά, θέλει μεγάλη προσπάθεια για να το πετύχεις.
Για τους “διανοούμενους” να μη συζητήσουμε. Ακόμα και στη Γαλλία -που έχει και σήμερα αξιόλογους στοχαστές- οι διανοούμενοι αντιμετωπίζονται με καχυποψία, εξαιτίας της πολύ στενής σχέσης τους με την εξουσία. Πόσο μάλλον στην Ελλάδα, που δεν παράγει εδώ και χρόνια αφηρημένη σκέψη και θεωρείται φιλόσοφος ο Στέλιος Ράμφος.
Φυσικά, η τεράστια αποχή από τις εκλογές δεν προβληματίζει ιδιαίτερα τους ανθρώπους που είναι στα πράγματα στο προτεκτοράτο Ελλάδα, αν και είναι προφανές πως πολιτικοί που εκλέγονται σε εκλογές όπου δεν συμμετέχει ούτε το μισό εκλογικό σώμα είναι απονομιμοποιημένοι.
Η αποχή θα προβληματίσει όταν ξεπεράσει το 80% και βγει πρώτο κόμμα το ΚΚΕ. Οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ ψηφίζουν μαζικά γιατί το λέει το Κόμμα. Εδώ το ΚΚΕ είναι αντιμαρξιστικό και θα πρέπει να το επαναφέρουμε στον κομμουνιστικό δρόμο, γιατί ο Μαρξ έγραψε για τις εκλογές πως “Οι καταπιεσμένοι επιτρέπεται μια φορά κάθε λίγα χρόνια να αποφασίζουν ποιοι συγκεκριμένοι εκπρόσωποι της καταπιεστικής τάξης θα τους εκπροσωπούν και θα τους καταπιέζουν. “
Όταν το ΚΚΕ βγει πρώτο κόμμα, θα ακυρωθούν οι εκλογές λόγω μειωμένης συμμετοχής των πολιτών. Δηλαδή, αν δεν ζητήσει ακύρωση των εκλογών λόγω αποχής η όποια κυβέρνηση, θα ζητήσει ακύρωση των εκλογών το ΚΚΕ που θα θυμηθεί τα λόγια του Μαρξ για τις εκλογές και θα καταγγείλει το σύστημα για προβοκάτσια σε βάρος του κόμματος.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως οι εκλογές θα σταματήσουν κάποια στιγμή, όπως τόσα και τόσα έθιμα που χάθηκαν στο πέρασμα των αιώνων.
Οι εκλογές θα χαθούν, όπως χάθηκε και το ωραιότατο έθιμο με το ματωμένο σεντόνι την πρώτη νύχτα του γάμου.
Οι εκλογές και τα κόμματα δεν ταιριάζουν με τον παντοδύναμο νεοφιλελευθερισμό, όπου το μόνο πράγμα που δεν μπορείς να εξαγοράσεις -ακόμα- είναι ο θάνατος.
(Φίλες και φίλοι, έχει αλλάξει μια εποχή και εμείς συμπεριφερόμαστε σαν να ζούμε στο 1970. Δεν είναι μόνο τα κόμματα και οι εκλογές που προκαλούν αδιαφορία σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού -ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους- αλλά και πάρα πολλοί κοινωνικοί θεσμοί του παρελθόντος, που σήμερα μοιάζουν κούφιοι και άχρηστοι. Είναι μια άλλη νέα εποχή, που εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να την κατανοήσω και να την περιγράψω. Πάντως, πέρα από αυτό, αυτό που ακούω συνέχεια από ανθρώπους από πολλές διαφορετικές χώρες, είναι πως, μετά την πανδημία και την καραντίνα, δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν και παρατηρούν πως αυτό συμβαίνει και με τους ανθρώπους γύρω τους. Υπάρχει μια αφηρημένη αίσθηση ότι έχει χαθεί η χαρά. Η θάλασσα δεν άλλαξε χαρακτήρα μετά την πανδημία. Πάντα μας υποδέχεται όλους με ανοιχτή αγκαλιά, χωρίς να την νοιάζει αν είμαστε έξυπνοι ή βλάκες, όμορφοι ή τέρατα, αρτιμελείς ή ανάπηροι, πλούσιοι ή φτωχοί. Στην θάλασσα, αδέρφια μου, στην θάλασσα.)
(Όποιος κοιτάξει προσεκτικά τα ποσοστά της αποχής από τις εκλογές στην Ελλάδα, θα παρατηρήσει πως η αποχή εκτοξεύτηκε στο 44% στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, στις πρώτες εκλογές που έγιναν μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 και την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος. Κάποιοι άνθρωποι έχουν και μια αξιοπρέπεια.)
πηγή pitsirikos.net
