Αυτό που συνέβη στις εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ -με τον ουρανοκατέβατο Στέφανο Κασσελάκη να θριαμβεύει στον πρώτο γύρο-, είναι το “Θεώρημα” του Παζολίνι στην πράξη. Η ζωή αντιγράφει την Τέχνη.
Στο Θεώρημα του Παζολίνι, ένας μυστηριώδης και γοητευτικός επισκέπτης, ένας Ξένος, εμφανίζεται ξαφνικά στην πολυτελή βίλα ενός βιομήχανου που ζει στο Μιλάνο.
Τα μέλη της οικογένειας του βιομήχανου γοητεύονται από τον όμορφο νεαρό επισκέπτη.
Ο επισκέπτης πηδάει τη μάνα, τον πατέρα, τον γιο και την κόρη, ενώ πηδάει και την υπηρέτρια.
Μετά από μερικές μέρες, αφού τους έχει πηδήσει όλους, ο νεαρός επισκέπτης φεύγει και η οικογένεια -που συμβολίζει τη μεγαλοαστική τάξη- διαλύεται.
Ο γιος το ρίχνει στην τέχνη με αποτυχία, η κόρη τρελαίνεται και δεν μιλάει, η μάνα γίνεται μητρομαvής τεκνατζού επί χρήμασι, και ο πατέρας χαρίζει το εργοστάσιό του στους εργάτες και φεύγει γυμvός στην έρημο, ενώ η υπηρέτρια -που μάλλον συμβολίζει την εργατική τάξη- επιστρέφει στο χωριό της όπου γίνεται αγία.
Αυτό που συμβαίνει στο Θεώρημα του Παζολίνι, είναι αυτό που έκανε ο Στέφανος Κασσελάκης στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Κασσελάκης εμφανίστηκε ξαφνικά στο ΣΥΡΙΖΑ, κατέβηκε υποψήφιος στις εκλογές, τους πήδησε όλους και το μόνο που μένει τώρα είναι να εξαφανιστεί ξαφνικά, και να λαλήσουν οι συριζαίοι και να το διαλύσουν το …εργοστάσιο της Αριστεράς ή να το χαρίσουν στους εργάτες.
Είναι ευτυχία να ζεις στην Ελλάδα. Μεγάλη τύχη.
(Εντάξει, εγώ είμαι λαϊκό παιδί -βλέπω μόνο ταινίες της Βουγιουκλάκη και ακούω Ρίτα Σακελαρίου- αλλά αυτό το “Θεώρημα” του Παζολίνι το έχω δει καμιά εικοσαριά φορές. Είναι καλός αυτός ο Παζολίνι· εντάξει, δεν είναι και Δαλιανίδης, αλλά είναι καλός. Έχει μηνύματα στις ταινίες του. Και παραβολές. Και αλληγορίες. Και συμβολισμούς· που αρέσουν στους Έλληνες.)
(Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε συντρόφους συριζαίους, που μου έλεγαν πριν από μερικά χρόνια “αν είχες έρθει μαζί μας, θα είχες βγάλει πολλά λεφτά”. Εγώ τους απαντούσα πως η ζωή έχει και παρακάτω. Να, το παρακάτω. Ωραίο, ε;)
πηγή :pitsirikos.net
