Υπάρχει ένα βουλευτής στην Α’Θεσσαλονίκης, που κάνει σωστά τη δουλειά του, που στα καθήκοντα του είναι εξαιρετικά σοβαρός. Δεν περνάει την ώρα του τραγουδώντας, χορεύοντας, παίζοντας θέατρο. Ούτε ζωγραφίζει. Ούτε γράφει ποιήματα. Ούτε υπόσχεται. Ούτε χαζεύει το τάμπλετ στα έδρανα. Ούτε πίνει τσίπουρα στο καφανείο της Βουλής. Ούτε υπογράφει ό,τι του δίνουν. Όχι. Σε καμία περίπτωση.
Τι κάνει; Είπαμε. Δεν είπαμε; Γίνεται η φωνή του εργαζόμενου, του αγρότη, του νέου, της γυναίκας, του ηλικιωμένου, γίνεται η φωνή των αδυνάτων. Δηλαδή μεταφέρει στην Βουλή τα προβλήματα των πολιτών που τον εξέλεξαν και ξεψαχνίζει τους νόμους που καταθέτει η κυβέρνηση, για να την ελέγξει. Να το πούμε με λίγα λόγια και καλά. Προσπαθεί να αποκατασταθούν οι αδικίες, πιέζει σε κάθε κατεύθυνση προκειμένου να τερματιστούν οι ακραίες ανισότητες για όλους.
Στο ύφος αυτό είναι η ερώτηση που έγινε στην Βουλή από τον βουλευτή, με την Ελληνική Λύση -από τον Μάιο του 2023- κ. Συμεών Κουπελόγλου. Όσον αφορά την ίση μεταχείριση των φαρμακοποιών που υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις. Οι οποίοι δεν έχουν τα ίδια εργασιακά δικαιώματα, ανάλογα με το Σώμα που υπηρετούν.
