Σήμερα στη δημοσιογραφία, πολιτική, ποδοσφαιρική, νυχτερινή, είναι το απόλυτο τέλμα. Δεν υπάρχει η σκέψη, η ανάλυση, μόνο ότι σου σερβίρουν. Σπάνια τα βλέπεις, μια στο τόσο. Και, για να τα λέμε όλα, όχι μόνο γιατί ενοχλεί το κόμμα, τον πρόεδρο της ΠΑΕ, τον νυχτερινό παράγοντα, τον αρχηγό της Κόζα Νόστρα. Το σύστημα γενικότερα. Δεν υπάρχει το άνοιγμα, το άπλωμα στην κρίση και τον συλλογισμό. Και μόνο η αντιγραφή-επικόλληση υπάρχει. Το έγραψε ο ένας, αυτό θα το βάλω και εγώ. Έτσι κατάντησε ο δημοσιογράφος σήμερα στην Ελλάδα. Γιατί φταίει αυτή η ίδια, δεν μεγάλωσε, δεν εξελίχθηκε.
Όπως πάμε και τώρα για άλλα. Ανοίγεις το διαδίκτυο και διαβάζεις: Το “λυσσασμένο σκυλί” ή “Ράμπο” ή “ταξιτζής/ταρίφας”, που οδηγούσε το τζιπ Μερσεντές του Αλαφούζου του ΣΚΑΪ, μαζί με τον μπατζανάκη του, τον “Νιόνιο”, οι οποίοι δολοφονήθηκαν στον Κορυδαλλό. Μιλάμε για τον Βασίλη Ρουμπέτη.
Είναι αρκετά τα σαιτ που γράφουν, πως είχε δηλώσει την προθυμία του, να αναλάβει τον σχεδιασμό δολοφονίας, όχι απλά πρωτοκλασάτου ονόματος της “Greek Mafia”. Αλλά του «αρχηγού των αρχηγών», το «πρώτου ονόματος». Αυτός που έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια, κυριαρχία σε πανελλήνιο επίπεδο, και όχι μόνο στον κόσμο της νύχτας. Ένα πρόσωπο, που πολύ δύσκολα αγγίζεται. Και μόνο το όνομα του να ακούσεις, αρκεί να σου προκληθεί σοκ και δέος. Εννοείται και φόβος μαζί. Σου κόβεται η μιλιά, τα χάνεις για τα καλά. Αλλά δεν πρόλαβε να το εκτελέσει το συμβόλαιο ο Ρουμπέτης. Τον πρόλαβε ο “βασιλιάς”.
Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει, η εξυπηρετεί κάποιους να ισχύει. Δεν είναι η δική μου δουλειά, της αστυνομίας είναι.. Από την μεριά μας τα Media, ας προσέχουμε ιδιαίτερα, τι λέμε, τι γράφουμε, ανώνυμα ή επώνυμα. Τα μονοπάτια αυτά, δεν περπατιούνται για πολύ, είναι χωρίς επιστροφή.
Στο ποιος “έφαγε” τον Βασίλη Ρουμπέτη. Όχι, δεν χρειάζεται τίποτα από τα παραπάνω να ισχύει. Είναι το πιο εύκολο ερώτημα. Η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του, το ότι τις εκτίμησε υπερβολικά, πάνω απ’ ό,τι έπρεπε, αυτό τον έφαγε.. Αυτό λέει το Tsipas Blog. Στη τελική, έπρεπε να διδαχθεί από την κατάληξη των δασκάλων του. Ήταν δύο, Βασίλης Στεφανάκος και Γιάννης Σκαφτούρος. Πολύ μεγαλύτερες φίρμες του υποκόσμου. Πολύ πιο σκληροί, που κυκλοφορούσαν με περισσότερους αφοσιωμένους φρουρούς. Που είχαν ανοικτή γραμμή επαφής, από μπάτσους, δημοσιογράφους, μέχρι κορυφαία πολιτικά και επιχειρηματικά πρόσωπα. Ε, όταν “τρώνε” αυτούς, δεν θα φάνε εσένα; Δεν θέλει και πολύ μυαλό. Δεν έπρεπε να βγει τόσο μπροστά.
Διαβάστε επίσης : Θα συνεχίσεις το διάβασμα; Όχι βέβαια
