Ο πιο νοικοκυρεμένος επιχειρηματίας σήμερα στο πρωτάθλημα της νύχτας είναι ο Μπερτάκης. Όποιος δεν το βλέπει, όποιος δεν το ξέρει, να το μάθει. Πληροφορία χρήσιμη. Είναι επιχειρηματίας που πατάει γερά σ’ όλα τα επίπεδα, όχι μόνο αγωνιστικά. Ολοφάνερο το πράγμα.
Ο Τσίπας έχει γράψει σεντόνι για τον συγκεκριμένο, αυτόν τον επιχειρηματία, στον οποίον όλο και περισσότερο ρίχνει φως, διότι πάντα αποτελεί αντικείμενο έρευνας και μελέτης. Κάπου μου έχει τρυπώσει, λέω για το σεντόνι, δεν το βρίσκω, πού θα μου πάει θα το ξετρυπώσω και ίσως κάποια στιγμή σηκωθεί στο site.
Γιατί, όμως, ο Κώστας Μπερτάκης τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι πιο ουσιώδης; Γιατί το αφεντικό του Αργυρού, ένας μεγιστάνας, μέγεθος πρώτο στην πιάτσα του, αποφεύγει τις μεταγραφές αεροδρομίου, όπως ο διάολος το λιβάνι;
Ύποπτος, και σίγουρα επικίνδυνος, είναι ο μεγαλοπαράγοντας που βάζει το χέρι στην τσέπη. Δεν το κάνει από… αγάπη για τον… συνεργαζόμενο τραγουδιστή. Άλλη σκοπιμότητα κρύβεται όταν το παίζει χουβαρντάς.
Προσέξτε και το άλλο. Νάρκη σε μια καλλιτεχνική οντότητα να εξαρτάται από το αφεντικό του. Να τον έχει ανάγκη, κι όταν αυτός κάνει τον κύκλο του να αφήνει καμμένη γη πίσω του. Το έχουμε φάει στη μάπα. Σ’ όλα(!) τα πρώτα βιολιά της πίστας.
Δεν ξέρω κανέναν θαμώνα να απογοητεύτηκε για τις τυχοδιωκτικές μεταγραφές του μαγαζάτορα. Ούτε ποτέ ζήτησε εξηγήσεις για την καταστροφική, αγωνιστική και οικονομική, πολιτική στις μεταγραφές του. Αυτή είναι η φύση του κόσμου, να ζητάει, μόνο να ζητάει. Ο επιχειρηματίας, όμως, οφείλει να διοικεί ορθολογικά, όσο φτάνει το στρώμα του νυχτερινού κέντρου, που δεν είναι μόνο νυχτερινό κέντρο αλλά και ανώνυμη εταιρεία.
Έστω ότι ο Αργυρός αγωνιστικά δεν είναι μεγάλος τραγουδιστής. Έστω ότι δεν είναι ο καλύτερος του πρωταθλήματος. Είναι, όμως, ένας δουλεμένος τραγουδιστής. Με αρχή και τέλος. Έστω ότι δεν παίζει το μεγάλο, το συναρπαστικό ποδόσφαιρο. Σκοράρει, όμως. Και δεν είναι καθόλου εύκολο να του κάνει γκολ ο αντίπαλος, ακόμα κι αυτός που κάνει επίσης πρωταθλητισμό, ακόμα και ένας τραγουδιστής με ευρωπαϊκή εμπειρία. Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Πως θα ήταν έκπληξη, αυτός ο σοβαρός επιχειρηματίας, που λέγεται Μπερτάκης, να έκανε μεταγραφή για τη… μεταγραφή. Για τα πρωτοσέλιδα.
Ο συγκεκριμένος επιβάλλεται, δικαιολογείται να κάνει μεταγραφή μόνον με τραγουδιστή που έχει ανάγκη. Γιατί να πάρει τραγουδιστή που δεν τον έχει εκτιμήσει έτοιμο και άξιο κατευθείαν στο δικό του σχηματοποιημένο σκελετό; Δηλαδή, τι, να τον κάνει κάποιον, μόνο για να κερδίσει εντυπώσεις; Ύστερα είναι και το άλλο. Μεταγραφή όχι μόνο σύμφωνα με τις ανάγκες του, αλλά κι αν το επιτρέπουν τα οικονομικά του. Τα μπουζούκια είναι εταιρείες που παίζουν στο ντόπιο ..κωλοπρωτάθλημα, με έσοδα μετρημένα κουκιά.
Συμπέρασμα. Ο Μπερτάκης, σε αντίθεση με άλλους, έχει επιλέξει να στηρίζει την επαγγελματική εξέλιξη “μικρότερων” τραγουδιστών. Που έχουν όμως μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης. Προφανώς στοχεύει στο μέλλον.
Εξαίρεση αποτελεί ο Αργυρός, για τον οποίον τα δίνει όλα.
