Για να καταλάβουν κάποιοι σε ποια χώρα γεννήθηκαν και συνεχίζουν να ζούνε. Αυτό είναι ”επιχειρηματική ωριμότητα”. Να έχει κάποιος γνώση αλλά και συνείδηση ποια είναι η ελληνική νύχτα. Τι σόι νυχτερινή εξουσία έχουμε.
Ερώτηση. Γιατί ο Βέρτης, όχι μόνο πήρε πρώτος την απόφαση να ανοίξει απόγευμα, σε νυχτερινό κέντρο της Θεσσαλονίκης, το Orama, αλλά και να δουλέψει με το 1/3 της χωρητικότητας, όταν ήξερε εξαρχής πως το έργο του δεν θα έβαινε με τίποτα ; Ότι θα έμπαινε σούμπιτος μέσα ; Τι, λοιπόν, επιδίωξε, να μπει δηλαδή στο μάτι του κράτους και των άλλων υγιών ανταγωνιστών του; Ε, όχι, με τίποτα, κάποιος άλλος λόγος θα υπάρχει.
Μία κουβέντα, μία λέξη αρκεί για απάντηση. Για να ταΐσει ένα κάρο οικογένειες.
Πήρες χαμπάρι; Η μαγκιά του Βέρτη, όχι του κράτους, του ανύπαρκτου κράτους, όχι της κοινωνίας, είναι ότι ενώ το μαγαζί δεν βγαίνει, αυτός πληρώνει από το παντελόνι του τι χασούρα.
Διαβάστε ακόμα: Σε Βέρτη – ταμείο 250 χιλιάρικα, τα… παλιά κόλπα