«Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ δεν είναι μόνοι τους. Για άλλη μια φορά οι εργάτες της Ελλάδας, ο λαός της Ελλάδας είναι μαζί τους στη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση σήμερα. Μέχρι να ξανακαπνίσει η τσιμινιέρα εδώ θα είμαστε κάθε μέρα, κάθε ώρα» είπε πριν από τρεις ημέρες ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ στο εργοστάσιο της Λάρυμνας.
Όλα λάθος.
Αφήνω κατά μέρος την ιστορία της ΛΑΡΚΟ -υποθέτω πως την γνωρίζετε- και αλλάζω, επί του πιο ρεαλιστικού, τα λόγια του Δημήτρη Κουτσούμπα:
“Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ είναι μόνοι τους. Κανένας Έλληνας -ή ξένος που εργάζεται στην Ελλάδα- δεν είναι μαζί τους γιατί ο καθένας νοιάζεται για την πάρτη του και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα μόνος του και το πολύ-πολύ να κάνει ένα post στα social media ή να πατήσει like. Ακόμα και οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ σκέφτονται την πάρτη τους και ο καθένας τους θα ήταν χαρούμενος αν διατηρούσε την δουλειά του, ακόμα και αν απολύονταν όλοι οι συνάδελφοί του. Για την τσιμινιέρα δεν θα σας πω, γιατί ζούμε στο 2024 και δεν θέλω να βάλω τους ανθρώπους να ανοίγουν λεξικά ή να κάνουν Google search.”
Και θα συνέχιζα:
“Η ΛΑΡΚΟ πρέπει να συνεχίσει χωρίς εργαζόμενους. Ζούμε στην εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, στην εποχή των ρομπότ και της τεχνητής νοημοσύνης. Όπως είχε πει ο Warren Bennis, ‘το εργοστάσιο του μέλλοντος θα έχει μόνο δύο υπαλλήλους: έναν άνθρωπο και έναν σκύλο. Ο άνθρωπος θα είναι εκεί για να ταΐζει το σκύλο. Ο σκύλος θα είναι εκεί για να εμποδίζει τον άνθρωπο να αγγίζει τα μηχανήματα’. Αυτό το μέλλον είναι τώρα. Δεν χρειάζεται να δουλεύετε σαν ζώα, σε ένα χώρο όπου κάποιοι από εσάς είχατε εργατικά ατυχήματα, όπως εργατικά ατυχήματα είχαν οι πατεράδες σας και οι παππούδες σας. Την δουλειά σας θα την κάνουν τα ρομπότ. Εσείς είστε άνθρωποι και έχετε το δικαίωμα και το χρέος να ζήσετε μια ανθρώπινη ζωή και να διεκδικήσετε το δικαίωμα στην ευτυχία. Η ΛΑΡΚΟ σας χρωστάει, η Ελλάδα σας χρωστάει, δεν τους χρωστάτε εσείς. Θα πληρώνεστε για να μην δουλεύετε. Θα πληρώνεστε επειδή δεν θα δουλεύετε. Θα πληρώνεστε για να ζήσετε χωρίς να δουλεύετε. Βασικό Εισόδημα για όλους. Αφού για χρόνια σας έχω βάλει να φωνάζετε ‘Εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικά’, έφτασε η ώρα να το κάνετε επιτέλους πράξη. Εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικά. Και, για να μπορείς χωρίς αφεντικά, πρέπει να μπορείς και χωρίς δουλειά. Συγγνώμη που δεν σου το έλεγα αυτό τόσα χρόνια και σε έκανα να πιστεύεις πως η δουλειά είναι κάτι ιερό και απαραίτητο. Με είχε μπερδέψει ο Μαρξ.”
Ο Καρλ Μαρξ ήταν ένας σπουδαίος φιλόσοφος, που έζησε τον 19ο αιώνα και πέθανε το 1883.
Αν ο Μαρξ ζούσε σήμερα, θα λάμβανε σίγουρα υπόψη του στις αναλύσεις του όσα έχουν συμβεί τα τελευταία 140 χρόνια, ενώ είναι βέβαιο πως θα λάμβανε υπόψη του την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση -με τα ρομπότ και την τεχνητή νοημοσύνη- που εξαφανίζει εκατομμύρια θέσεις εργασίας και οδηγεί στην μετα-εργασία εποχή.
Ο Μαρξ δεν ήταν μαρξιστής. Ο Μαρξ ήταν ο Μαρξ.
Ο Μαρξ δεν ήταν δογματικός, δεν ήταν προφήτης, ήταν φιλόσοφος. Οι μαρξιστές είναι δογματικοί. Κάποιες φορές, οι μαρξιστές είναι πιο δογματικοί και από τους παπάδες.
Δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στον 19ο αιώνα, στον καπιταλισμό του 19ου αιώνα και στη βιομηχανία της Βρετανίας του 19ου αιώνα -δηλαδή μέσα στο περιβάλλον στο οποίο έζησε ο Μαρξ και το οποίο, όπως είναι λογικό, είχε στο μυαλό του στο έργο του-, οπότε μάλλον θα ήταν καλό να έχουμε προτάσεις για την εποχή που ζούμε.
Δεν πάμε για την δικτατορία του προλεταριάτου, ζούμε στην απόλυτη δικτατορία των αγορών. Όλοι μας.
Δεν τα γνωρίζει όλα αυτά ο Δημήτρης Κουτσούμπας; Δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά οι σύντροφοι στο ΚΚΕ;
Τα γνωρίζουν πολύ καλά. Κανείς δεν είναι πιο δυνατός στην Ελλάδα στην κατανόηση και ανάλυση της ελληνικής και παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης από το ΚΚΕ.
Αλλά, απεργία, πορείες/παρελάσεις χωρίς νόημα, μεγάλα λόγια για αλληλεγγύη, εργάτες, λαούς, τσιμινιέρες και άλλα τέτοια.
Κανείς δεν μου έχει εξηγήσει πειστικά τι δουλειά έχει ένα κομμουνιστικό κόμμα στην αστική Βουλή ενός προτεκτοράτου. Ποιος είναι ο ρόλος ενός κομμουνιστικού κόμματος στη Βουλή ενός προτεκτοράτου;
Δεν περιμένω απάντηση σε αυτό το ερώτημα, οπότε περνάω στο ερώτημα που θεωρώ πιο σημαντικό από όλα:
Εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικό;
Γιατί, εργάτη, σε βλέπω να ψάχνεις συνέχεια για αφεντικό. Δεν μπορείς στιγμή χωρίς αφεντικό. Ναι, εργάτη μου, κι εσύ που δηλώνεις κομμουνιστής, συνέχεια για αφεντικό ψάχνεις. Και ξέρω και κομμουνιστές που δουλεύουν για πρεζέμπορους.
(Καθώς συνειδητά δεν έχω αφεντικό -και, καθώς ψήφιζα ΚΚΕ όταν ακόμα ψήφιζα-, νομίζω πως δικαιούμαι να ρωτάω “Εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικό;”. Ειδικά σε μια εποχή που τα αφεντικά μπορούν και χωρίς εργάτες.)
(Το 2012, όταν οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι έκαναν πορεία 400 χιλιομέτρων μέχρι την Μαδρίτη, έγραφα:
“Από την άλλη, δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι επειδή θέλεις να παραμείνεις ανθρακωρύχος. Δηλαδή, διαμαρτύρονται επειδή θέλουν να παραμείνουν σκλάβοι. Δεν είναι δουλειά αυτή, ρε φίλε, δεν είσαι ποντίκι, άνθρωπος είσαι, και πρέπει να είσαι έξω στον ήλιο και να λιάζεις ανέμελος τ’ αρχίδια σου, οπότε να κλείσουν αμέσως όλα τα ανθρακωρυχεία του πλανήτη”.
πηγή: pitsirikos.net
