«Πρεμιέρα» της εξαήμερης εργασίας και… όποιος αντέξει
Από την 1η Ιουλίου αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή ο περίφημος «εργασιακός νόμος Γεωργιάδη» που προβλέπει την υπό προϋποθέσεις εξαήμερη εργασία. Ένα μέτρο που θα ίσχυε κανονικά από τον Μάρτιο, αλλά οι Ευρωεκλογές το πήγαν λίγο πιο πίσω, μετά από απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη για να μην πληγεί η Νέα Δημοκρατία.
Βλέπετε η κυβέρνηση φοβούμενη μεγαλύτερες απώλειες στις κάλπες οι οποίες στήθηκαν τον Ιούνιο, επιχείρησε να τις αποτρέψει, πράγμα που όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα, μάλλον το κατάφερε. Πλέον, όμως, και χωρίς άλλη εκλογική αναμέτρηση στον ορίζοντα για πολύ καιρό ακόμα, είναι έτοιμη να εφαρμόσει το νόμο, ελπίζοντας ότι σταδιακά θα απορροφήσει τις δεδομένες αντιδράσεις που θα προκληθούν.
Η ενεργοποίηση της διάταξης του συγκεκριμένου εργασιακού νόμου αφορά τους εργαζόμενους σε δημόσιο, ΔΕΚΟ, τράπεζες και ιδιωτικό τομέα, εφόσον μιλάμε για οργανισμούς και επιχειρήσεις που είτε λειτουργούν συνεχώς, είτε έχουν 24ωρη λειτουργία 5 ή 6 ημέρες την εβδομάδα και εφαρμόζουν πενθήμερο σύστημα εργασίας για τους εργαζόμενους.
Θεωρητικά αυτός ο νόμος ήρθε να δώσει χείρα βοηθείας στους εργοδότες που «φώναζαν» πως με το υπάρχον προηγούμενο καθεστώς αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες αυξημένης παραγωγικότητας και… αναγκάζονταν να καταφύγουν στην λεγόμενη «μαύρη» και αδήλωτη εργασία. Πλέον θα έχουν την δυνατότητα να αναδιοργανώνουν τις συνεχόμενες βάρδιες τους, με την υποχρέωση της προσαύξησης του ημερομισθίου κατά 40% ή 115% εάν πρόκειται για ημέρα αργίας. Η απασχόληση των εργαζομένων, κατά την πρόσθετη ημέρα, δεν μπορεί να ξεπερνά τις 8 ώρες ενώ δεν επιτρέπεται η υπερεργασίας και υπερωριακής απασχόλησης από τον εργαζόμενο.
Φυσικά η πλειοψηφία των εργαζομένων θεωρεί ότι ο συγκεκριμένος νόμος ευνοεί τους εργοδότες και μόνο, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει πρόσφατο άρθρο της γερμανικής «Deutsche Welle» που φαίνεται να συντάσσεται μαζί τους…
«Όλοι την κονταίνουν, οι Έλληνες την επιμηκύνουν: η εξαήμερη εργάσιμη εβδομάδα», αναφέρει το εν λόγω άρθρο και συνεχίζει: «Σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, προσπαθούν να μειώσουν την εβδομάδα εργασίας σε τέσσερις ημέρες. Όμως η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να επιτρέψει στους εργοδότες να την παρατείνουν μέχρι και την έκτη ημέρα. Κανείς δεν ρωτά τίποτα τους υπαλλήλους εκεί», εκφράζοντας μια θέση που διαφέρει κατά πολύ με εκείνη του εμπνευστή του μέτρου, Άδωνη Γεωργιάδη.
Υπενθυμίζεται ότι ο υπουργός ερωτηθείς για το αν θίγονται τα εργασιακά δικαιώματα με αυτές τις διατάξεις, είχε… προβλέψει ότι στα εργοστάσια θα… τσακώνονται οι απασχολούμενοι για το ποιος θα… πρωτοδουλέψει τις Κυριακές…
Εκτός από τους Γερμανούς «φίλους» μας, κατά του νέου νόμου που τίθεται σε ισχύ έχει ταχθεί και ο ομότιμος καθηγητής Εργατικού Δικαίου της Νομικής στο ΑΠΘ, Άρης Κοζάκος, ο οποίος τονίζει πως ουσιαστικά καταργεί την πενθήμερη εργασία. Για την ακρίβεια, μάλιστα, χρησιμοποίησε τον όρο «σκοτώνει», ο οποίος περιγράφει πολύ καλύτερα το τι πραγματικά συμβαίνει.
«Στις ατομικές διαπραγματεύσεις, ο εργοδότης είναι απολύτως κυρίαρχος. Υπαγορεύει σχεδόν όλους τους όρους, με εξαίρεση τα ελάχιστα και εγγυημένα εργασιακά δικαιώματα. Και όταν οι νόμοι απελευθερωθούν με αυτόν τον τρόπο, τότε διαλύονται αυτά τα ελάχιστα προστατευτικά πλαίσια. Και λαμβάνοντας υπόψη ότι ο εργοδότης μπορεί να υπαγορεύει τις συνθήκες όπως κρίνει, αυτό αυτόματα δημιουργεί μια εργασιακή σχέση που βασίζεται στην αδικία. Αυτό που ωφελεί μόνο ένα μέρος σε μια εργασιακή σχέση δεν μπορεί ποτέ να είναι δίκαιο», υποστηρίζει ο κύριος Καζάκος.
Οι βασικές ενστάσεις των πολέμιων του νέου νόμου σχετίζονται με την μονομέρεια που προβλέπει σχετικά με την εφαρμογή των συγκεκριμένων διατάξεων. Και αυτό διότι επί της ουσίας ο εργοδότης είναι εκείνος που αποφασίζει και στην πραγματικότητα διατάζει… Προφανώς και έχει την υποχρέωση της προσαύξησης του ημερομισθίου κατά 40%, αλλά κάπου εκεί εξαντλούνται οι υποχρεώσεις του.
Από την άλλη μεριά, ο εργαζόμενος δεν έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την επιπλέον εργασία, γεγονός που συνεπάγεται μια de facto αύξηση του χρόνου απασχόλησής του. Κι όλα αυτά την ώρα που ακόμη και πριν την ελληνική πρωτιά για τη νομιμοποίηση της 6ης ημέρας εργασίας, οι Έλληνες είναι «πρωταθλητές» στις ώρες εργασίας στην Ευρωπαϊκής Ένωσης με 41 ώρες ανά εβδομάδα, ενώ ακολουθούν η Πολωνία με 40,4 και Ρουμανία και Βουλγαρία με 40,2…
