Όταν εκδόθηκε ο «Tsipas Blog», δεν μας έδινε κανείς σημασία. Ούτε καν η μάνα μας. Μας απαξίωναν γελώντας περιφρονητικά και αποφάνθηκαν, επί λέξει, ότι δεν θα κάνουμε κάτι. Αυτό άλλαξε τα επόμενα χρόνια, καθώς πήραμε τα πάνω μας. Από τα άρθρα που γράφαμε.. Με την πληθωρική γραφή μας, για διάφορα θέματα και τύπους. Το ενδιαφέρον του κόσμου έγινε μεγάλο και οι δημοσιογράφοι μας ζητάνε διαρκώς συνεντεύξεις. Μια μιλάμε για την νύχτα, μία για τον κορονοϊο, μια για τον Μητσοτάκη, μια για την Παναχαϊκή και δεν σταματάμε. Ίσχυσε, αυτό που έχω ξαναπεί: Όσο ζεις, πρέπει να ψάχνεσαι συνεχώς και σε αυτό και στο άλλο. Και αν είσαι καλός, τα κάνεις όλα και συμφέρεις.
Μια μέρα, μου είπε κάποιος, γνωστός μου όχι φίλος μου. Γράψε και για τον Dimi Fidi, κατά κόσμον Δημήτρη Φιντιρίκο. Δεν τον ήξερα. Όταν τον “τσέκαρα” στο Intragram, του αρνήθηκα. Αλλά με παρακάλεσε να μην επιμείνω στην άρνησή μου. Να το ξανασκεφτώ. Είναι κάτι πολύ παραπάνω από ακόμη ένας πλούσιος και ωραίος. Έχει μεγάλη, χρυσή καρδιά και δεν μπορεί να μην γράφεις για αυτόν, που πάντα και όχι περιστασιακά, βρίσκεται εκεί και βάζει πλάτη για όσους η ζωή τους έδωσε σφαλιάρες. Ούτε μία άλλη ερώτηση από μέρους μου. Μου έδωσε τον λόγο για να “ξεζουμίσω” τα όσα ανεβάζει και ανεβάζει για αυτόν, τον Φιντιρικο, στο instragram.
Και επειδή κάτι πονηροί, μπορεί να ξεστομίσουν πάλι τα δικά τους, δεν θέλω να τον γνωρίσω ποτέ από κοντά, δεν θέλω να το παίξω φίλος του, δεν τον καλοπιάνω, για να του ζητήσω χορηγία για το σαιτ μου. Μου αρκεί που στην σημερινή εποχή της εικόνας, της οικονομικής και συναισθηματικής κατάθλιψης, αυτός λειτουργεί όπως ο υπερήρωας με την κουκούλα, με τα μεγάλα όρθια αυτιά, το σκούρο εφαρμοστό κοστούμι, την μάσκα στο πρόσωπο και τη μακριά κάπα και που στην ταινία κρυβόταν ο πλούσιος επιχειρηματίας, πλέι-μπόι και φιλάνθρωπος, Μπρους Γουέιν. Στον Άνθρωπο – Νυχτερίδα (Batman στα αγγλικά) αναφέρομαι.
Είχε τα γενέθλια του χθες, 35 πήγε. Χρόνια πολλά Batman !
