Το πρόβλημα με την ελπίδα δεν είναι ότι γεννιέται, αλλά ότι συνήθως γεννιέται, επειδή μόνο πετάχτηκαν λεφτά και επόμενο να διαψεύσει εκείνον που την έτρεφε με όνειρα. Αυτός που ελπίζει, όταν το συναίσθημα της ελπίδας δεν έχει και πολύ σχέση με την πραγματικότητα, κινδυνεύει να πικραθεί, όχι απλά να απογοητευτεί.
Καλό είναι, λένε οι αφελείς, ο άνθρωπος να είναι αισιόδοξος. Να ελπίζει. Γιατί, όχι; Αν, όμως, η ελπίδα είναι βασισμένη σε μισθοφόρους και δημόσιες σχέσεις, καλύτερα να λείπει. Επειδή επιφυλάσσει τραγική συνέχεια. Προκαλεί πανικό και μελαγχολία και ηττοπάθεια. Η προσγείωση στην πραγματικότητα επιφέρει καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Η περίπτωση της Ξάνθης. Αγοράστηκε από τον Ελληνοαυστραλό επιχειρηματία και χορηγό στη διάρκεια της περσινής σεζόν σε Λίβερπουλ και την Σάλκε, Μπιλ Πάπας, ο οποίος έσπρωξε χοντρό πακέτο για να πάρει ότι δεν άντεχε η τσέπη των άλλων. Η ομάδα όμως, όχι μόνο δεν κάνει περίπατο, όπως προέβλεπαν όλοι, αλλά δεν είναι καν υψηλά στην βαθμολογία, της Super League 2, στις πρώτες εννέα αγωνιστικές. Για αυτό και τα χαστούκια πονάνε περισσότερο απ’ όσο των άλλων. Δεν κόντυνε την Ξάνθη η ήττα στη Ρόδο από τον Διαγόρα, το σωστό είναι ότι την επανάφεραν στα ίσα της. Στα κυβικά της. Καταθλιπτικό ολότελα.
Στο προηγούμενο ματς, της 8ης αγωνιστικής, η Ξάνθη κέρδισε στην Ξάνθη 1-0 τα Τρίκαλα, και την 7η αγωνιστική, νίκησε πάλι 1-0, εκτός έδρας τον Καραϊσκάκη. Και λοιπόν; Το πρωτάθλημα έχει ακόμη μακρύ δρόμο, συν τα play-off. Μια νίκη, και δυο και τρεις νίκες δεν λένε τίποτα αν η ομάδα δεν διαθέτει κράνος, παλάσκες και καριοφίλια μέχρι το τέλος της διαδρομής.
Αυτή είναι η ουσία..
Διαβαστε ακομα: Πέταξε τα δώρα η Παναχαϊκή, τα οποία μάζεψε ο Εργοτέλης
