Ένα κι ένα κάνουν δυο. Όποιος το αμφισβητεί αυτό, ζει σ άλλη διάσταση. Ή εν ψυχρώ κοροϊδεύει, έχει τους λόγους τους να κάνει άσπρο το μαύρο. Ένα κι ένα κάνουν ένα, και ένα μείον ένα ίσον μηδέν. Το πράμα δεν σηκώνει… σχόλιο. Κι όμως, ο θάνατος, ο αναπάντεχος θάνατος, ο εντελώς έκτος προγράμματος, του ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαίδη. Που γέμισε με θλίψη όλους τους Έλληνες. Τον χαρακτηρίζεις, στα ίσα, και με πρωτοσέλιδα ως μια από τις τελευταίες ελπίδες μας, για να πετύχουμε την πραγματική νίκη, να ακουμπήσουμε την ελπίδα, την σωτηρία. Ο πρωταθλητής του τάε κβον ντο ποτέ δεν μιλούσε για τον εαυτό του. Δεν του άρεσε. Ούτε στα καλά, ούτε στα άσχημα. Και αποφάσισε να το περάσει μόνος του όλο αυτό, μαζί με την οικογένειά του.
Στο συγκλονιστικό του αποχαιρετιστήριο μήνυμα. Aυτό το διαμάντι, που που μας άφησε στα social media, φεύγοντας από τη ζωή, υποκλίνεται και ο Δημήτρης Φιντιρίκος. Αυτός ο επιχειργματίας, ο πολύ δυνατός, που όμως, αν τον ακούσεις να μιλάει, θα ακούσεις να λέει πως δεν είναι τίποτα. Ούτε και το ότι είναι όμορφος, είναι κάτι, τίποτα δεν είναι. Ανούσια όλα στο πραγματικά σκοπό και νόημα της ζωής. Τώρα, βέβαια, όλοι κυνηγούν τα φράγκα και την εικόνα τους.
Τι γράφω πάλι. Υποτίθεται ότι θα έγραφα για αυτό το μήνυμα αποχαιρετισμού και είναι θησαυρός ανεκτίμητης αξίας, από τον ουρανό μας ήρθε. Με αποστολέα έναν πραγματικό «γίγαντα», με αγαθή καρδιά και κοινωνικούς προβληματισμούς! Α, ναι. Θυμήθηκα. Το διαβάζεις και νιώθεις τόσο μικρός, σε έναν ατελείωτο κόσμο. Ότι είσαι χαμένος στο τίποτα. Ψάχνεις γύρω σου την παραμικρή ανούσια βλακεία, για να νιώσεις ευχαρίστηση. Και να ταξιδεύσεις, για μια στιγμή, σε μέρη που η ψυχή φωνάζει φύγε όσο πιο γρήγορα όσο πιο γρήγορα μπορείς.
Ας το ξαναδιαβάσουμε, όπως στο instagram του, το ανέβασε ο Δημήτρης Φιντιρίκος. Και μακάρι, να αποφασίσουμε να το εφαρμόσουμε και να σωθούμε.
