Θησαυροί. Ανεκτίμητα και άφθαρτα διαμάντια μουσικής. Η κουβέντα για τα τραγούδια τoυ Χρήστου Κυριαζή, που ακόμα και η μεγάλη και η αξεπέραστη Μαρινέλλα τον είχε παραδεχτεί.
Δίνω το περιστατικό. Είναι 1992. ο Χρήστος Κυριαζής, με μάνατζερ τον παραγωγό Τάσο Φαληρέα, εμφανίζεται σε νυχτερινά μαγαζιά, δημιουργώντας ουρές από κόσμο που πηγαίνει να τον ακούσει. Τραγουδά κάθε μέρα, εκτός Δευτέρας. Μια από εκείνες τις βραδιές, είχε έρθει η Μαρινέλλα και του είπε “Μπράβο! Πώς τραγουδάς τόσο ψηλά; Θα κλείσει η φωνή σου”».
To Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, γυρίζει το βιντεοκλίπ του τραγουδιού «Έχω κλάψει» σε καταυλισμό τσιγγάνων στο Ζεφύρι, με πρωταγωνίστρια τη Βάνα Μπάρμπα. Τη Βάνα τη γνώρισε στο Art Café (σ.σ. ένα καφέ ιδιοκτησίας του στην Καστέλα). Του είπε χαρακτηριστικά “Γεια σας, Βάνα Μπάρμπα”. Της είπε κι αυτός “Χρήστος” και γελούσε.
Είναι μέσα της δεκαετίας του 1990. Η ανοδική πορεία του Κυριαζή συνεχίζεται ακάθεκτη, αλλά μια σημαντική γνωριμία που θα κάνει ένα βράδυ στη συμπρωτεύουσα, τον ωθεί στο να αποσυρθεί από τη δισκογραφία. Στη Θεσσαλονίκη, στο Zoom, τον επισκέπτεται στο καμαρίνι του ο Άκης Πάνου. Μπήκε μέσα και του είπε τις εξής κουβέντες: “Έλα αύριο να με πάρεις από το ξενοδοχείο Capsis, να πάμε για φαγητό”. Πράγματι, την επόμενη μέρα τον πήγε σε μια ταβέρνα έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπου έτρωγε μαζί με τον Καζαντζίδη και τον Διονυσίου. Από εκείνη τη συνάντηση και όλα τα ωραία που είπανε, tου έμεινε μια ατάκα του. “Κυριαζή, ξέρεις το κόλπο να γράφεις ωραία τραγούδια. Να προσέχεις, όμως, μη σε περάσουν για ‘γυαλιστερό’”. Αυτό του το είπε γιατί όντως εκείνη την εποχή είχε υπερ-εκτεθεί σε εκπομπές. Έγινε ένα “κλικ”. Μετά από αυτή την κουβέντα τα έκοψε όλα: τηλεοράσεις, συνεντεύξεις, τα πάντα. Πήγε στην Αίγινα και η καθημερινότητά του επί δεκαοκτώ χρόνια ήταν μόνο ψάρεμα και στούντιο. Αποφάσισε σιγά σιγά να κλείσει και τα μαγαζιά, πριν ξεκινήσει η οικονομική κρίση. Απλά, δεν περίμενε πως η επιστροφή του στις μουσικές σκηνές θα του έπαιρνε τόσα πολλά χρόνια. Από την άλλη, δεν παίρνει τα πράγματα στα σοβαρά. Ξέρει πως η ζωή αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη. Αν κάνει έναν απολογισμό, το πιο σημαντικό που έχει κερδίσει είναι η αγάπη των δικών του ανθρώπων, αλλά και η αγάπη του κόσμου για τα τραγούδια του.
Κάποτε ο Ζαμπέτας του είχε πει “Κυριαζή, στη χαραμάδα είσαι”, θέλοντας να του τονίσει πως σαν τραγουδιστής δεν “πατάει” καλά πάνω στις νότες. Αυτό που αγάπησε ο κόσμος σε αυτόν ήταν η ψυχή που έβγαλα μέσα από τα τραγούδια και όχι η φωνή του. Έχει τεράστια αποθέματα ψυχής και με αυτά σκοπεύει να πορευτεί και να δίνει χαρά στον κόσμο μέσα από τα τραγούδια του.
Δίνω τους τίτλους τραγουδιών του ροκά, που αγαπάει το λαϊκό τραγούδι και γράφει επιτυχίες, δηλώνει φάλτσος κι έχει πάει δύο φορές στη ζωή του στα μπουζούκια : Επιμένω. Έχω κλάψει. Έλα μωράκι μου. Στο μυαλό μου είσαι. Μου θυμίζεις τη μάνα μου. Στο Ημεροβίγλι. Βράδυ Σαββάτου. Κάθε δειλινό. Τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια …
Τραγούδια που τα ξανακούς, όποτε τα ξανακούσεις, και ανασάνεις τη ψυχή σου, τη μυρίζεις με τα πιο γλυκά συναισθήματα, γιατί παραμένει ζωντανή κι έτσι όπως τη γουστάρεις ακόμα.
Ακούς Κυριαζή και νιώθεις ότι υπάρχω, αξίζει να ζω, είμαι κάποιος. Ποιος είμαι; Αυτός που εκτιμώ την αλήθεια της ουράνιας μουσικής.
Τούτες τις αράδες, με αφορμή ότι ο διαχρονικός Χρήστος Κυριαζής, κάνει δυναμικό come back στην αθηναϊκή νύχτα, έχοντας ρόλο guest star στο σχήμα του –ολικά ανακαινισμένου – Τeatro Athens. Επικεφαλής του οποίου, θα είναι η Νατάσα Θεοδωρίδο, με τον Πέτρο Ιακωβίδη πάντοτε στο πλευρό της.
Σίγουρα, θα θυμίζει κάτι από τα παλιά. Και που ξέρεις, κάποιοι, βλέποντας τον Κυριαζή με κιθάρα και σκαμπό, να κλείσουν τα μάτια τους και να σκεφτούν αυτόν που έφυγε τόσο ξαφνικά!
Διαβάστε ακόμα: Για πρώτη φορά σε πίστα, για τον Μπερτάκη!
