“Σήμερα είναι μια πολύ σημαντική μέρα.Εφυγε από δίπλα μας για τους ουρανούς αυτός που είχε γίνει το ίνδαλμα μας όταν ειμασταν μικροί στις φτωχογειτονιες τους Ελληνορωσσων οταν ακούγαμε για τον Μεγάλο Παναθηναικο μας και τον.μεγαλο Αρχηγό Μιμή Δομαζο!!!.Τότε που ξεκινούσα να πηγαίνω στην Λεωφορο για να μάθω Μποξ για επιβίωση.Τοτε που που ήταν αρχηγός ο Κίτσιος ο Μανταβελακης τότε που δούλευα οικοδομή το πρωί και το απόγευμα προπόνηση στη θύρα 5 κάτω από τα εγκατα της Λεοφωρου και το βράδυ νυχτερινό στην Σεβαστοπουλειο στα τελευταία θρανία να γράφουμε ποιήματα για την ομάδαραμαςκαι να τρώμε χαστούκια από τον καθηγητή μας τον θρησκευτικών ( Τσιπρα) τον έλεγαν διότι το μυαλό μας ήταν στην ομάδα.Τοτε που η Μοσχόπουλος ερχόταν έξω από τα αποδυτήρια να δει τον άντρα της τον Θρύλο και φυσικα έζησα ειμουν τυχαίος την μεγάλη ανατροπή με τον Ερυθρό Αστέρα που χτύπαγα οι καμπάνες και δεν έγινε μάθημα από την μεγάλη νίκη που κάναμε και πήγαμε στον τελικό .Και φυσικά όταν ξαναγύρισα πίσω στην οικογένεια και με αγκάλιασαν όλοι οι παλαίμαχοι στην πάντα ζέστη αγκαλιά αυτών που έχουν τιμήσει τα ιερά χρώματα της ομάδας μας του Παναθηναϊκός μας.Σημερα έχασα κάτι από την νιότη μου.Καλο δρόμο στους ουρανούς Μεγάλε Μιμή Δομαζε…”
Γιάννης Αϊδηνιώτης για Μίμη Δομάζο.
