Μία εποχή, λοιπόν, που ο Έλληνας έχει στριμωχτεί. Έμπλεξε με τον κορονοϊό, προκύψαν τα τραβήγματα με τα χιόνια στην Αθήνα. Και άλλα πολλά προέκυψαν και φανήκαμε κοινωνικά ανάλγητοι, ανίκανοι, επικίνδυνοι. Το ξεβράκωμα στο Μάτι με τους 100 νεκρούς από τις φωτιές, και στη Μάνδρα με τους 25 νεκρούς από τις πλημμύρες. Και ξανά μανά τα ίδια. Κάηκε το ένα τρίτο των δασών της Αττικής μέσα σε επτά χρόνια. Κάηκε το ένα τρίτο των δασών στην Εύβοια. Κάηκαν πάνω από 600.000 στρέμματα στην Αλεξανδρούπολη. Άνοιξαν οι ουρανοί στην Θεσσαλία και μας πήρε ο διάολος. Άσε και τους μόνιμους οικονομικούς λόγους που κινδυνεύει να βρεθεί στο δρόμο. Περνά μαρτύρια ο Έλληνας. Κι όμως! Ελάχιστοι από τους φιρμάτους επιχειρηματίες, προσφέρθηκαν να βάλουν ένα χέρι. Ελάχιστοι! Μάλιστα, κύριε. Είναι λίγοι, είναι αραιοί. Μ’ αυτό το παράπονο, θα φύγω, παράθεμα σας.
Ναι, ρε, σου λέω!… Κανένας άλλος από το σινάφι δεν θα στο πει. Επειδή θέλουν τις δημόσιες σχέσεις με τους δυνατούς. Μην είσαι κορόιδο, αδικείς τον εαυτό σου αν δεν τα ”βλέπεις”, το Tsipas Blog στα γράφει.
Με την ευκαιρία. Αυτός ο πατρινός επιχειρηματίας Αλέξανδρος Καλλέργης, ανήκει στους ελάχιστους. Και με λεπτομέρεια.. : “Eσπευσε να συνδράμει με το προσωπικό και τα μηχανήματά της εταιρίας του, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχει προκαλέσει η θεομηνία, στις περιοχές της Καρδίτσας…..”. διαβάζω στο gnomip.gr.
Δείτε και βίντεο ΕΔΩ
