Αφού ξεκαθαρίσω πως δεν καταλαβαίνω τίποτα, μερικές σκέψεις:
Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε “χριστιανικές” χώρες και πιστεύουν πως όλοι οι Άραβες είναι μουσουλμάνοι και -μάλιστα- φανατικοί μουσουλμάνοι. Δηλαδή, εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν πως στον τόπο που γεννήθηκε ο Χριστός -ο υιός του Θεού τους- δεν υπάρχουν χριστιανοί.
Βέβαια, η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική, αφού στις αραβικές χώρες υπάρχουν εκατομμύρια χριστιανοί, οι οποίοι είναι και Άραβες και χριστιανοί. Και δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πολύ έξυπνος για να σκεφτεί μόνος του πως στους τόπους που γεννήθηκε και έζησε ο Χριστός θα υπάρχουν κάποιες από τις παλιότερες χριστιανικές κοινότητες.
Έχω βρεθεί στην Ελλάδα μπροστά σε συζήτηση, όπου Άραβες εργαζόμενοι από τη Συρία -που έφυγαν εξαιτίας του πολέμου- προσπαθούσαν να εξηγήσουν στο αφεντικό και στους συναδέλφους τους ότι είναι χριστιανοί και πως δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τους μουσουλμάνους συμπατριώτες τους στη Συρία, αφού, όταν γιόρταζαν οι μουσουλμάνοι, γιόρταζαν και οι χριστιανοί, ενώ, όταν γιόρταζαν οι χριστιανοί, γιόρταζαν και οι μουσουλμάνοι. Αυτό που μου φάνηκε αστείο είναι πως το αφεντικό τους ήταν δύσπιστο, και θεωρούσε πως αυτός ήταν ο μόνος χριστιανός στον πλανήτη, αν και δεν ζούσε τη ζωή του ακριβώς με τις ιδέες του Χριστού, ενώ ήταν προφανές πως φερόταν άθλια στους υπαλλήλους του -Έλληνες και ξένους-, αφού ο μόνος θεός του ήταν το χρήμα (σ.σ. Δεν εξωραΐζω την κατάσταση για τους χριστιανούς σε αραβικές και μουσουλμανικές χώρες -είναι γνωστό πως υπάρχουν διώξεις και πως η μεταστροφή ενός πολίτη από το Ισλάμ στον Χριστιανισμό μπορεί σε κάποιες χώρες να βάλει σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του- αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ήταν οι “παρεμβάσεις” των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή που προκάλεσαν αντιχριστιανικό μένος, αφού οι επιτιθέμενοι δυτικοί ήταν χριστιανοί και ο Τζορτζ Μπους, πριν την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ το 2003, είχε αναφερθεί σε “Σταυροφορία”, προκαλώντας οργή στους μουσουλμάνους της περιοχής που στράφηκαν κατά των χριστιανών της περιοχής, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε, επίσης, πως ήταν οι ΗΠΑ που στήριξαν τους Ταλιμπάν και εξτρεμιστικές ισλαμιστικές οργανώσεις, αρχικά για να χτυπήσουν δια αντιπροσώπου τη Σοβιετική Ένωση και αργότερα για να διαιρέσουν τους Άραβες και να στηρίξουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή. Αλλά γράφω τις σκέψεις μου, όχι την Ιστορία της Μέσης Ανατολής και του Ισλάμ, που, σε μεγάλο βαθμό, είναι και Ιστορία των ΗΠΑ. Πάντως, η πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή είναι υπεύθυνη για πολλά από τα δεινά του χριστιανικού πληθυσμού της περιοχής αλλά και για το γεγονός πως οι χριστιανοί αυτών των χωρών εγκατέλειψαν -και συνεχίζουν να εγκαταλείπουν- τις χώρες τους. Και όχι, δεν έχω καμία συμπάθεια για το Ισλάμ, που είναι αντιεπιστημονικό και με έντονο μισογυνισμό -όπως δεν έχω καμία συμπάθεια και για τις θρησκείες γενικότερα- αλλά καταλαβαίνω το σημαντικό ρόλο που έπαιξε το Ισλάμ στην διαμόρφωση του αραβικού έθνους.)
Το ακόμα καλύτερο που έχω ζήσει -και μάλιστα αρκετές φορές- είναι Άραβες που εξηγούν σε Έλληνες πως δεν πιστεύουν στον Θεό. Υπάρχει σε πολλούς η πολύ λανθασμένη εντύπωση πως όλοι οι άνθρωποι που έχουν γεννηθεί σε χώρες που κυριαρχεί το Ισλάμ είναι πιστοί στον Αλλάχ ή ακόμα και Ταλιμπάν, μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν σε ισλαμικές χώρες. Λες και όλοι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν σε χώρες όπου κυριαρχεί ο χριστιανισμός, είναι πιστοί χριστιανοί. Δεν υπάρχουν άθεοι στις αραβικές χώρες, μόνο στις χώρες της Δύσης υπάρχουν άθεοι. Βέβαια, δεν είναι καθόλου εύκολο να δηλώνεις “άθεος” σε μια μουσουλμανική χώρα -είναι προτιμότερο να είσαι Χριστιανός ή Εβραίος, παρά άθεος-, και αυτό το διαπίστωσαν πολύ έντονα οι κομμουνιστές αυτών των χωρών, που πέρασαν τα πάνδεινα.
Επίσης, υπάρχει σε πολλούς ανθρώπους η εντύπωση πως όλοι οι Εβραίοι είναι θρησκευόμενοι, πως όλοι οι Εβραίοι πιστεύουν πως είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού και πως όλοι οι Εβραίοι υποστηρίζουν το Ισραήλ του Νετανιάχου. Όχι, δεν είναι έτσι. Ξέρουμε πως πάρα πολλοί επιφανείς Εβραίοι των τεχνών και της επιστήμης είναι ανοιχτά κατά του Ισραήλ του Νετανιάχου, ενώ έχουμε δει σε πολλές πορείες υπέρ των Παλαιστινίων σε δυτικές χώρες, να συμμετέχουν και Εβραίοι. Εβραίοι, οι οποίοι, προφανώς δεν είναι σιωνιστές.
Κάτι που βρίσκω υπέροχο στις ευρωπαϊκές χώρες είναι όλοι αυτοί οι πολιτικοί και οι πολίτες που απορούν και οργίζονται με την άνοδο της Ακροδεξιάς στις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά, παράλληλα, υποστηρίζουν λυσσαλέα τον ακροδεξιό Νετανιάχου στη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων. Η Ακροδεξιά δεν είναι καλή στην Ευρώπη, αλλά είναι καλή στο Ισραήλ. Σπουδαίο πράγμα να είσαι συνεπής στις απόψεις σου.
Βέβαια, το απόλυτο ξεβράκωμα είναι όλοι αυτοί που θεωρούν πως στους πολέμους πρέπει οπωσδήποτε να διαλέξεις στρατόπεδο -αν είσαι υπέρ της ειρήνης και της κατάπαυσης του πυρός, θεωρείσαι ύποπτος-, οπότε είναι υπέρ της Ουκρανίας και του Ισραήλ. Αν και η μια χώρα αμύνεται και η άλλη επιτίθεται και διαπράττει γενοκτονία. Φυσικά, πολλοί από αυτούς που υποστηρίζουν ταυτόχρονα την Ουκρανία και το Ισραήλ είναι πληρωμένοι, αν και δεν λείπουν οι βλαμμένοι και οι μικρονοϊκοί.
Πραγματικά, μου κάνουν εντύπωση όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν “απόψεις” για όλα, αν και δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για τα περισσότερα από τα θέματα για τα οποία έχουν “απόψεις”, γιατί δεν έχουν ανοίξει βιβλίο στη ζωή τους. Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία αντιμετωπίζεται με όρους “Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός” ή “καλό-κακό” και “άσπρο-μαύρο”. Βέβαια, η πραγματικότητα είναι κάπως πιο περίπλοκη.
Ο Γιάννης και η Μαρία είναι υπέρ του Ισραήλ που διαπράττει γενοκτονία, ενώ ανώτεροι Ισραηλινοί αξιωματούχοι έχουν δηλώσει ευθέως πως, αν βρίσκονταν οι ίδιοι στην θέση των Παλαιστινίων, θα μισούσαν το Ισραήλ και θα προσπαθούσαν να καθαρίσουν τους Ισραηλινούς.
Δεν υπάρχει σοβαρός πολιτικός αναλυτής στον πλανήτη, που να μην αναγνωρίζει πως το πρόβλημα στη Μέση Ανατολή είναι πως οι Παλαιστίνιοι έχασαν δια της βίας τα εδάφη τους από τους Ισραηλινούς και είναι υπό κατοχή, πως το Ισραήλ είναι ένα κράτος-απαρτχάιντ και πως δεν μπορεί να υπάρξει λύση όσο οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν δικό τους κράτος αλλά ζουν σε μια φυλακή, σε ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ένα χρόνο μετά την 7η Οκτωβρίου -που δεν θα είχε συμβεί ποτέ, αν δεν ίσχυαν αυτά που αναφέρω στην προηγούμενη παράγραφο, γιατί δεν θα υπήρχε Χαμάς, αν οι Παλαιστίνιοι δεν ήταν υπό κατοχή και δεν αντιμετωπίζονταν σαν κτήνη από το Ισραήλ και την διεθνή κοινότητα-, το Ισραήλ δεν έχει καταφέρει να εκδιώξει την αδύναμη Χαμάς από τη Γάζα, δεν έχει καταφέρει να πάρει πίσω τους ομήρους αλλά εισβάλλει στο Λίβανο για να συντρίψει την πολύ ισχυρότερη Χεζμπολάχ -ξέροντας πολύ καλά πως δεν μπορεί να το καταφέρει-, η οικονομία του Ισραήλ πάει από το κακό στο χειρότερο -η Moody’s υποβάθμισε πριν από τέσσερις ημέρες για δεύτερη φορά φέτος την πιστοληπτική αξιολόγηση του Ισραήλ κατά δύο βαθμίδες-, τα καταστήματα στο Ισραήλ κλείνουν, ο τουρισμός φυσικά εκμηδενίστηκε, χιλιάδες Ισραηλινοί πολίτες έφυγαν από το Ισραήλ και χιλιάδες ετοιμάζονται να φύγουν, πάνω από 60 χιλιάδες Ισραηλινοί έφυγαν από τα σπίτια τους στα σύνορα με το Λίβανο και δεν προβλέπεται να επιστρέψουν σύντομα, το Ισραήλ είναι πια ένα κράτος παρίας που προκαλεί παγκόσμια απέχθεια, ένας εμφύλιος στο Ισραήλ δεν θα προκαλούσε ιδιαίτερη έκπληξη σε κανέναν σε αυτές τις συνθήκες, αλλά ο Νετανιάχου ανοίγει νέο μέτωπο με το ισχυρό Ιράν, αν και είναι προφανές από τις δυο πυραυλικές απαντήσεις του Ιράν πως το Ισραήλ δεν μπορεί μόνο του να αντιμετωπίσει το Ιράν και βασίζεται στη βέβαιη και διαρκή βοήθεια των ΗΠΑ και άλλων δυτικών χωρών, για να αποκρουστούν οι πυραυλικές επιθέσεις του Ιράν -το Ισραήλ δεν θα άντεχε ούτε ημέρα ως κράτος χωρίς την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ- και οι πολίτες του πλανήτη, όσοι τουλάχιστον δεν είναι καθυστερημένοι, κρατάνε την ανάσα τους, γιατί αντιλαμβάνονται πως όλο και πλησιάζουμε σε ένα πυρηνικό χτύπημα, που θα έχει τραγικές συνέπειες σε όλους μας.
Και όλα αυτά, γιατί;
Για να γλιτώσει ο ακροδεξιός Νετανιάχου τη φυλακή, όπου μάλλον θα βρισκόταν σήμερα μετά τις κατηγορίες εναντίον του για υποθέσεις διαφθοράς.
Σκέφτομαι πως ο Νετανιάχου -για τον οποίο ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, Καρίμ Χαν, τον περασμένο Μάιο ζήτησε την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για εγκλήματα όπως η «σκόπιμη πρόκληση λιμού σε πολίτες», «ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως» και «εξόντωση ή/και δολοφονία» κατά τις ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας- θα την περάσει ζωή και κότα τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Φλόριντα των ΗΠΑ, αλλά το Ισραήλ θα έχει διαλυθεί, αν και τώρα νομίζει ότι θριαμβεύει (σ.σ. Κάτι ακόμα που βρίσκω υπέροχο είναι πως οι δυτικές χώρες θέλουν να καθίσουν στο σκαμνί τον Πούτιν αλλά όχι τον Νετανιάχου. Μιλήστε μου λίγο ακόμα για τις “αξίες της Δύσης”).
Όσο για το Ισραήλ, σκέφτομαι πως έχει τελειώσει γιατί είναι ένα κράτος παρανοϊκών ναρκισσιστών και θυματοποιημένων.
Οι Παλαιστίνιοι θυμίζουν στους Ισραηλινούς τα εγκλήματά τους, οπότε θέλουν να τους εξοντώσουν όλους.
“Η κόλαση είναι οι άλλοι” έγραψε ο Σαρτρ, γιατί στα μάτια των άλλων βλέπουμε τις συνέπειες των δικών μας πράξεων.
Αν οι Ισραηλινοί αφανίσουν τους Παλαιστίνιους, δεν θα υπάρχει κάποιος να τους θυμίζει το έγκλημά τους.
Για το τι έχει συμβεί σε πολλούς Ισραηλινούς, το εξηγεί υπέροχα ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Gideon Levy, που εξηγεί πως οι Ισραηλινοί έχουν αφαιρέσει την ανθρώπινη ιδιότητα από τους Παλαιστίνιους, για να μην έχουν ενοχές για τα εγκλήματά τους:
Είμαστε ο εκλεκτός λαός.
Μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, αφού είμαστε ο εκλεκτός λαός.
Υπήρξαν πολλές απάνθρωπες κατοχές στην Ιστορία, αλλά ποτέ δεν υπήρξε στην Ιστορία μια κατοχή όπου ο κατακτητής.να παρουσιάζει τον εαυτό του ως θύμα. Και μάλιστα, όχι μόνο ως θύμα αλλά ως το μόνο θύμα που υπήρξε ποτέ.
Το Ισραήλ είναι για τον ψυχίατρο. Ένα κράτος-τρελοκομείο. Το ακολουθεί η Ελλάδα. Για διαφορετικούς λόγους.
