Δύσκολη η νύχτα σήμερα. Χρειάζεται επειγόντως restart. Χρειάζεται επειγόντως μια νέα κουλτούρα ανάπτυξης.
Ψάχνω από εδώ, ψάχνω από εκεί, να βρω τραγουδιστικές περιπτώσεις, αξιόλογες, με ποιότητα. Να με απασχολούν μόνο με την φωνή τους. Και όχι με τα γνωστά καραγκιοζιλίκια. Και δεν βρίσκω. Λειψυδρία έπεσε.
Ψέματα, βρήκα μια από τα παλιά. Νίκος Μακρόπουλος λέγεται. Πολύ αρχοντικός και ψηλός. Γεμίζει την πίστα. Στον αγαπημένο μου έχει εξελιχθεί.
Πήγα και τον είδα το Σάββατο.
Αλλά είχε δυσάρεστη έκβαση. Μου βγήκε ξινή η έξοδος. Γύρω στις 3 το πρωί ήταν, όταν με το που μπήκα στο σπίτι, ξεγλίστρησε από την τσέπη το iPhone και έσπασε η οθόνη του.
Χθες το πρωί λοιπόν, είχα κατέβει στην Πάτρα, για να επισκευασώ το πρόβλημα.
Και είδα την απόλυτη εικόνα μπάχαλου. Ολόκληρη η πόλη έχει μετατραπεί σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοτάξιο. Βγήκα εκτός εαυτού.
Το έχετε δει και εσείς, σίγουρα. Πολλά από τα έργα που εκτελούνταν, έχουν μείνει στη μέση. Έμειναν ανολοκλήρωτα. Γιατί τέλειωσαν τα λεφτά!
Ο Πελετίδης φταίει ; Ο Φαρμάκης φταίει. Οι εργολάβοι φταίνε; Δεν με νοιάζει ποιος φταίει.
Έλα δεν τους μπορώ άλλο. Μπράβο !!! Στηρίξτε τους.
