Παραθέτω την υπόθεση όσο πιο σύντομα μπορώ:
Στην Κρήτη, ένας 41χρονος, μαζί με τον κουμπάρο του και έναν φίλο του φέρονται να προσπάθησαν να αναγκάσουν, με απειλές και άλλες πιέσεις, έναν 24χρονο Παλαιστίνιο που δούλευε για τον 41χρονο να δολοφονήσει την 39χρονη εν διαστάσει σύζυγό του και έναν 37χρονο Ισραηλινό επιχειρηματία-επενδυτή που συνεργάζονταν σε ένα πρότζεκτ τουριστικού χαρακτήρα στο νότιο Ρέθυμνο.
Το σχέδιο ήταν το εξής:
Ο Παλαιστίνιος θα σκότωνε την 39χρονη και τον 37χρονο επιχειρηματία, θα γέμιζε δύο λάκκους με οξύ για να εξαφανίσει τις σορούς τους, και ύστερα θα τους τσιμέντωνε.
Ο 24χρονος Παλαιστίνιος ηχογράφησε κρυφά τις συζητήσεις, προειδοποίησε τα υποψήφια θύματά του για τον κίνδυνο που διέτρεχαν και οι τρεις μαζί πήγαν στην Ασφάλεια Ρεθύμνου, για τις καταγγελίες.
Ο 24χρονος Παλαιστίνιος είχε αντιληφθεί πως αυτός επρόκειτο να είναι το τρίτο θύμα του εργοδότη του, αφού αφενός γνώριζε όλο το σχέδιο που είχε καταστρώσει ο εργοδότης του μαζί με τον κουμπάρο του και τον φίλο του, και αφετέρου επειδή του παρήγγειλαν μεγαλύτερη ποσότητα οξέος για να «διαλύσει» τα πτώματα.
Για να εκτελέσει ο 24χρονος Παλαιστίνιος το “συμβόλαιο θανάτου”, θα έπαιρνε από τον 41χρονο 50 χιλιάδες ευρώ, που θα τον βοηθούσαν να φυγαδεύσει την οικογένεια του από τη Γάζα.
Αν το βλέπατε όλο αυτό σε ταινία, θα το βρίσκατε κάπως υπερβολικό, έτσι δεν είναι;
Ο κριτικοί θα κατηγορούσαν τον σκηνοθέτη πως, στην προσπάθειά του να κάνει μια αντικαπιταλιστική ταινία και να καταδικάσει το κυνήγι του χρήματος που μετράει περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή, προσπάθησε να χωρέσει σε μια ταινία κακούς και αιμοβόρους Έλληνες, καλό Παλαιστίνιο με οικογένεια στην πολύπαθη Γάζα, και πλούσιο Ισραηλινό -που κάνει επενδύσεις στην Κρήτη, ενώ η χώρα του διαπράττει γενοκτονία-, μαζί με οξύ και τσιμεντώματα, με αποτέλεσμα να κάνει την ταινία σαλάτα.
Κι όμως, αυτό έγινε. Στην πραγματική ζωή.
Έχετε προσέξει πως καμία είδηση δεν μας κάνει εντύπωση πια;
Κάποτε αρκούσε η φωτογραφία ενός τραυματισμένου παιδιού σε κάποια χώρα που γινόταν πόλεμος για να ξεσηκωθούν οι κοινωνίες.
Τώρα πια, περιμένουμε να ακούσουμε και να δούμε τα πάντα.
Τίποτα δεν μας σοκάρει πια.
Πραγματικές τρομακτικές ιστορίες μπερδεύονται καθημερινά με φήμες και διαδόσεις, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέματα.
Και στο τέλος, φτάνεις να αδιαφορείς για όλα.
Τίποτα δεν μας αγγίζει πια.
Μόνο το χρήμα. Το χρήμα, ο μοναδικός θεός.
Ως άθεος, δεν περίμενα ποτέ πως θα αναπολώ τις εποχές που οι εκκλησίες ήταν γεμάτες.
Το χρήμα δικαιολογεί πια τα πάντα και ο Θεός -που εμείς τον σκοτώσαμε, όπως εμείς τον δημιουργήσαμε- δεν φοβίζει κανέναν.
πηγή: https://pitsirikos.net
