Αυτό κρατάω. Αυτά τα λόγια θα σκέφτομαι. Αποκλειστικά στο Τσίπας Μπλοκ, όλο το κείμενο που ανέβασε στα facebook, ο Δημήτρης Χατζόπουλος, ήταν επί σειρά ετών μάνατζερ του Γιώργου Μαζωνάκη :
Έρχεται η στιγμή που ο θυμός σου συστήνεται ως θλίψη και η προδοσία που σε έφερε στο κατώφλι αυτής της δυσθυμικής κατάστασης παίρνει τη διάσταση μιας τραγωδίας . Προσωπικής .Η αντικαταθλιπτική θεραπεία έρχεται να αλλάξει το λογισμικό και να επιβάλει το reset .Τελευταίο καταφύγιο , αναγκαστική επιλογή, σανίδα σωτηρίας όταν όλες οι υπόλοιπες κάπου χάθηκαν .Όταν μπεις σε αυτό το ταξίδι μαζί με το τικΤάκ του ρολογιού ( μην ακούς από τους φίλους παρηγοριές του ποδαριού ,έγραφε η υπέροχη Μαριανίνα ) δεν πρέπει να χάσεις ποτέ τη ματιά στο τέλος του τούνελ εκεί που αχνοφαίνεται το αμυδρό φως .Εκεί θες να πας , με αυτό θες να σμίξεις και πάλι . Αν τη χάσεις αυτή τη ματιά τότε το τέλος της περιπέτειας αυτής αναβάλεται διαρκώς . Δε θα μιλήσω για τους ειδικούς που σε αυτό το βασανιστικό ταξίδι η παρουσία τους είναι αναγκαία , αν σταθείς τυχερός να βρεις αυτούς που ταιριάζουν στη δική σου ασθένεια . Γιατί το κοστούμι της κατάθλιψης μπορεί να μοιάζει με του διπλανού αλλά ταυτοχρόνως διαφέρει παρασάγγας . Μετά από 8 μήνες τεθλασμένης πορείας αλλά και αγωνιστικής στοχοπροσήλωσης στο λυτρωτικό φιναλε αποχαιρετάς το βασίλειο του ladose και νιώθεις πιο δυνατός από ποτέ . Ολοκαίνουργιος . Το εύχομαι σε όσους βρέθηκαν η βρεθούν στο μέλλον σε παρόμοια κατάσταση .Το μοίρασμα αυτής της εμπειρίας για μένα έχει ένα σημαντικό κοινωνικό πρόσημο. Αισθάνομαι την ανάγκη να πάρω από το χέρι οποιοδήποτε ομοιοπαθή και να του πω το απλό : μετά το χειμώνα έρχεται η άνοιξη Σύμπτωση η αναγκαίο γραμμάτιο που έπρεπε να καταβληθεί το τίμημα : το τέλος αυτό ήρθε πάνω στα φετινά μου γενεθλια . Γι αυτό και οι γνωστές τυπικές ευχές των social media σε μένα ήχησαν σαν παιάνες απελευθέρωσης . Αδέλφια μην το βάζετε κάτω . Βρείτε τη δική σας εσωτερική δύναμη μετατρέψτε την προδοσία των αδύναμων και μονίμως ηττημένων ( γιατί αυτοί προδίδουν) σε δική σας δύναμη .
