Με ρώτησε κάποιος τι είδα στον Αργυρό. Ποιον Αργυρό; Του “Τι Να Το Κάνω”. Του “Όσα Νιώθω Για Σένα”; Από την άλλη ο φίλος μου ο Νώντας, ένας φιλόσοφος-παρατηρητής των βαθύτερων πραγμάτων της νύχτας, 70 χρόνια, λέει με σιγουριά ότι ο τραγουδιστής γίνεται διαχρονικός και μεγάλος, μόνο όταν συγχρονίζει το εσωτερικό ρολόι του, με το ρολόι της καθημερινής εξέλιξης .Έτσι την είδε τη δουλειά στο νέο τραγούδι του Αργυρού, στην “Αθήνα μου”.
Βιάζομαι να προτάξω μια κουβέντα. Κύριοι πρόεδροι, διευθύνοντες σύμβουλοι, γενικοί διευθυντές και υπεύθυνοι επικοινωνίας των μεγάλων δισκογραφικών, επιτέλους! Βγάλατε ένα αμιγών λαϊκό single και κόψατε τις ”δημόσιες σχέσεις” της συμφοράς.
Και αναρωτιέσαι. Ίσως κάπως έτσι, κάτι αλλάξει. Ίσως κάτι να γίνει και σωθεί το λαϊκό τραγούδι.
Γι’ αυτό προτείνω, για να το ψάξουμε λιγάκι, το Αθήνα μου, του Κωνσταντίνου Αργυρού.
Διαβάστε ακόμα: Βέρτης με το προσωπικό, meeting την Πέμπτη
