Το πιο δύσκολο. Να βρει κανείς την γυναίκα, τον εργασιακό χώρο που θα κολλήσει. Ζήτημα ζαριάς, χωρίς υπερβολή. Την είδε, την γουστάρει με χίλια, τα περνάει ονειρεμένα μαζί της, όμως εκτός γάμου. Μέσα στο κλουβί, αφού φορέσει το στεφάνι, βγαίνουν άλλα πράγματα, που δεν τα ήξερε, που δεν τα περίμενε.
Η κουβέντα για τον “δικό μας”, έτσι το λένε οι ψευτοκουλτουριάρηδες δημοσιογράφοι, για κάποιον που έτυχε να γνωρίσουν. Μαλακία. Κανένας σοβαρός επαγγελματίας, τραγουδιστής και επιχειρηματίας, ξένος και Έλληνας είναι “δικός μας” ή κάποιου επιχειρηματία “δικός” του. Μιλάμε για εταιρείες και επαγγελματίες. Ο συναισθηματισμός γεννιέται μόνο στις διαπροσωπικές σχέσεις. Γκομενικές, φιλικές, επαγγελματικές, ακόμα και με μια πόλη, όμως όχι με τον κόσμο της γενικά κι αορίστως. Όχι με την εξέδρα, με τον εργοδότη, τη δισκογραφική εταιρία.
Όσο για τη σχέση τραγουδιστή και επιχειρηματία . Σήμερα ο επαγγελματίας μυρίζει λουλούδι στον μπαξέ, αύριο βγάζει μπόχα στη μύτη του χορηγού, του υποστηρικτή, του πακετοφόρου που τα χώνει για σένα. Πασίγνωστες καταστάσεις. Χρηματιστηριακού τύπου, λιμιτ απ, λιμιτ ντάουν, σε λεπτή κλωστή ραμμένη η σχέση μάνατζερ και τραγουδιστή-επιχειρηματία-κοινού. Και την ορίζουν τα αποτελέσματα, αλλά και η πίεση της εξέδρας. Πάντα. Δεν ξέρεις τι ξημερώνει αύριο. Ποτέ δεν ξέρεις. Ποτέ δεν μπορεί κανείς να προβλέψει. Είπαμε. Στην κωλονύχτα η «χρηματιστηριακή» βελόνα από τη ζώνη του λευκού μεταπηδάει επιτόπου σ’ εκείνη του μαύρου, κι αντίθετα.
Τραγουδιστής μεγέθους του Αργυρού δεν κάνει κέφι κανένα νυχτερινό σπίτι. Σήμερα αυτό αύριο άλλο. Θέλει σύζυγο! Θέλει για πέντε χρόνια, τουλάχιστον. Γιατί όχι και για μια δεκαετία. Έτσι είναι. Τραγουδιστής πανελλήνιος είναι ο Argy, επιχείρηση κανονική, με έσοδα και έξοδα , όχι καφενείο του τοπικού πρωταθλήματος, που κάθε λίγο αλλάζει τον εργασιακό χώρο. Ποιο, λοιπόν, είναι αυτό που έχει τα προσόντα …μόνιμο σπίτι ,που δεν θα το βαριέται. Δεν είναι εύκολη η επιλογή. Λέω το άλλο. Δεν υπάρχουν τέτοιοι χώροι στα μέτρα των απαιτήσεων του κορυφαίου Έλληνα τραγουδιστή τα τελευταία χρόνια, έτσι που τον γιγάντωσε ο Μπερτάκης.
Ολοφάνερα ότι όλα αυτά τα έχει ζυγίσει στο μυαλό του αυτός ο ο Μπερτάκης. Ο Τσίπας, που λέτε, ξέροντας το πως σκέφτεται, μπορεί να μελετήσει κάθε λεπτομέρεια της απόφασης του να ανακαινίσει ολοκληρωτικά -και όχι για τα μάτια του κόσμου- το Fantasia. Η απάντηση είναι μια και απλή. Για να αποφύγει να .. καταπιέζεται το βασικό του εργαλείο. Ο Αργυρός. Για να συνεχίσει να έχει την ίδια διάθεση να παίζει στο πρωτάθλημα της αθηναϊκής νύχτας, να μην είναι η επιστροφή του στο παραλιακό μαγαζί αγγαρεία. Για να συνεχίσει να θέλει να κερδίσει. Όχι, απλά να κερδίζει, αλλά να πετύχει αυτό το κάτι παραπάνω, χωρίς να παίζει από ρουτίνα, οπό υποχρέωση..Για να συνεχίσει , λοιπόν, να τον καυλώνει η παρουσία του στο τοπικό πρωτάθλημα, και να μην την δει ευρωπαϊκά. Για να μην ξηγηθεί αλλιώς, να εκφράζεται στο γήπεδο πιο… ερωτικά στα ματς της Ευρώπης.
Και τζογαδόρικα να το δεις, γιατί να τσοντάρεις τα χρήματα σου στον Αργυρό, ακόμη κι αν τραγουδάει στο Fantasia… Στο πιο ωραίο, σε χωροταξικό σχεδιασμό και ατμόσφαιρα, κατά κοινή ομολογία, χώρο τη νύχτας της Αθήνας, όταν δεν έχει κάτι άλλο να σου δώσει…. Ότι ήταν να σου δώσει, στο δώσε την τελευταία 4ετία και μάλιστα απλόχερα. Εγγυημένο. Γιατί, εσύ ο επαγγελματίας καλλιτέχνης όταν πατάς πάνω της να έχεις το στοιχείο της κάψας όταν ξέρεις ότι θα ζήσεις τις ίδιες απαράμιλλες εμπειρίες … ; Ό,τι βρέξει, ας κατεβάσει.. Καλοδεχούμενο είναι ότι έρθει ….έφυγε ο κίνδυνος να ειπωθεί κάτι τέτοιο, στην επιστροφή του Argy στο ..Fantasia. Γιατί δεν θα ναι επιστροφή στο παλιό, γνωστό Fanatsia, αλλά στο νέο.
Μια τελευταία παρατήρηση, με την ευκαιρία. . Ο τραγουδιστής είναι αυτής ή της άλλης αξίας, κι αυτή δεν μετριέται σε αξιόπιστους αριθμούς διότι αγωνίζεται σε διαφορετική ομάδα. Να το πούμε πιο απλά. Άλλος ο Αργυρός στο Fantasia, αυτός που είναι, κι άλλος θα ήταν με την φανέλα κάποιου άλλου νυχτερινού κέντρου.
Ολοφάνερα πράματα.
