Οι περισσότεροι διαδικτυακοί τίτλοι για την περιπέτεια της ποιήτριας είναι ευθείς και δημοσιογραφικά τίμιοι: «Αγωνία για την Κική Δημουλά», «Παραμένει στην εντατική», «Το πρώτο ιατρικό ανακοινωθέν», «Εξακολουθεί διασωληνωμένη», «Κρίσιμες οι επόμενες ώρες» κ.λπ.
Όλα τα σάιτ αναδεικνύουν την είδηση με τον ίδιο τρόπο. Ώσπου εφορμά το κοράκι, σπρώχνει, ψάχνει χώρο για να ραμφίσει κάνα παραπάνω κλικ και λέει τα ίδια ακριβώς με όλους τους άλλους μεν, αλλά με τον τρόπο που ξέρει να παραπλανεί:
«Θλίψη για την Κική Δημουλά», γράφει.Τίτλος, δηλαδή, που παραπέμπει σε αναγγελία του μοιραίου –έτσι νομίζεις και το ανοίγεις για να δεις τι παραπάνω από τους άλλους ξέρει ο ξύπνιος των τίτλων. Η αρπακτική δημοσιογραφία του Διαδικτύου προτρέχει, αναζητεί δάκρυα και κερδίζει ένα κλικ! Κανένα πρόβλημα που ταυτόχρονα χάνει (και άλλη) εκτίμηση.
