Η άρνηση της Γερμανίας και των χωρών που επιβιώνουν ως… δορυφόροι της, για την επιλογή (κοινής λογικής) της έκδοσης ευρωομολόγου, για την αντιμετώπιση της οικονομικής καταστροφής που φέρνει η επιδημιολογική πανδημία του κορονοϊού, προσφέρει την πρώτη ύλη για τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ή έστω, την αρχή του τέλους του κοινού ευρωπαϊκού εγχειρήματος, για να μην δραματοποιούμε υπερβολικά την κατάσταση. Μια Ευρώπη που αρνείται εδώ και χρόνια να κατανοήσει τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών της. Μια Ευρώπη που συμβιβάζεται στο σημείο καμπής του “μικρότερου κακού”, αντί να διεκδικεί το καλύτερο. Μια Ευρώπη που στερείται εμβληματικής και εμπνευσμένης ηγεσίας, με αδιαμεσολάβητη σχέση με τις αγωνίες των κοινωνιών.
Η Άνγκελα Μέρκελ έδειξε καθόλη τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης της τελευταίας δεκαετίας, ότι μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις… αντιμαχόμενες πλευρές. Όχι υπέρ της κοινωνίας, τις περισσότερες φορές, αλλά επιχειρώντας να μετριάσει τις επιπτώσεις για το κοινωνικό σύνολο.
Στη δεδομένη συγκυρία, πιθανότατα πρέπει να υπερβεί τον εαυτό της και τις αναστολές της. Όχι και τόσο εύκολο. Γι’ αυτό κλυδωνίζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
-από το άρθρο της Κονδυλίας Ορτανσίου που δημοσιεύεται στo ysterografa.gr
