Γιατί ο Τσιγρής δεν είναι ….έκπληξη!

Γιατί ο Τσιγρής δεν είναι ....έκπληξη!

Να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Όλοι, είτε από ασχετοσύνη, είτε για να εντυπωσιάσουν, συμφωνούν ότι ήταν το «θαύμα», η έκπληξη, η μεγαλύτερη έκπληξη αυτών των εκλογών, σε ότι αφορά την Αχαία και την ΝΔ, είναι η κατάκτηση της πρωτιάς από τον Άγγελο Τσιγρή. Διαφωνώ. Και δεν είμαι άσχετος. Και δεν το λέω για να εντυπωσιάσω. Ό,τι, άλλωστε, λέμε έχει λογική, και επιχειρήματα.

Λοιπόν. Κατ’ αρχήν τι θα πει «έκπληξη»; Ποιος είναι ο ορισμός της έκπληξης. Ο μικρός να κερδίσει τον μεγάλο. Ο ισχυρότερος να χάσει από τον κατώτερο. Άρα δεν υπάρχει καμία έκπληξη στο γαλάζιο μίνι πρωτάθλημα της Αχαΐας ! Επειδή είναι ο άνθρωπος που συγκέντρωσε τους περισσότερους – μέχρι στιγμής ψήφους …

…διά χειρός Hλία Τσίπα

Να ξέρουμε τι λέμε. Άλλο ότι ουδείς περίμενε έναν Άγγελο Τσιγρή, που δεν ήταν βεντέτος, η πρώτη φίρμα του μαγαζιού, να έρθει πρώτος. Κι άλλο ένας πολιτικός να κρατάει σταθερά και συνεχώς την πρωτοπορία στη βαθμολογία, όπως προέκυψε με τον Τσιγρή. Μην τα μπερδεύουμε.

Όσο έκπληξη ήταν που οι «σεσημασμένοι» υποψήφιοι της ΝΔ, οι καταδικασμένοι να πρωταγωνιστούν και να διεκδικούν το πρωτάθλημα, την είσοδο στην Βουλή, εμφανίστηκαν κάτω του αναμενόμενου, άλλο τόσο έκπληξη ήταν το «θαύμα», που δεν ήταν θαύμα, αλλά… ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ αυτό που πέτυχε ο Τσιγρής. Αναμενόμενο διότι ναι μεν ήταν πέραν από κάθε πρόβλεψη, αλλά στην πραγματικότητα παρουσιάστηκε ένας πληρέστατος, ένας αξιόπιστος και αποτελεσματικός πολιτικός, σάρωσε στην Αχαία, το άξιζε και μπήκε στη Βουλή.

Παρακάτω. Έκπληξη ισχύει σ’ ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Άντε σε μια διπλή αναμέτρηση ανάμεσα σε δύο αντιπάλους. Άντε και σ΄ένα Ευρω, όπου μια ομάδα θα δώσει στο σύνολο έξι παιχνίδια, όπως η Ελλάδα το 2004. Άντε, τέλος, να πεις έκπληξη και την κατάκτηση του τσάμπιονς ληγκ από ένα αουτσάιντερ, όταν μετά τους ομίλους θα δώσει μονάχα τέσσερα ματς. Όχι, όμως, και έκπληξη ο Τσιγρής, που έβγαλε την πρωτιά σ’ ένα ολόκληρο νομό.

Ύστερα είναι και το άλλο. Την έκπληξη την κάνει ο πιο αδύναμος πολιτικός με ποδόσφαιρο αμυντικό. Πειρατικό. Αντάρτικο. Όπως, ίσως, και με αντιποδόσφαιρο. Ο Τσιγρής είναι σοβαρός πολιτικός, ακομπλεξάριστος εντελώς απέναντι στα “θηρία” του αχαϊκού πρωταθλήματος, που τα έπαιξε στα ίσα.

Έτσι για την ιστορία. Η Ελλάδα το 2004 στην Πορτογαλία έπαιξε κατά βάσιν αμυντικό ποδόσφαιρο. Σφικτό. Κι έψαχνε το 1-0. Με ακραίους κυνηγούς στους οποίους ο Ρεχάγκελ είχε δώσει εντολή να αγωνίζονται σαν… αμυντικοί, να μαρκάρουν σα βεντούζες τον αντίπαλο μπακ. Ο Τσιγρής, ναι μεν δεν έπαιξε ποδόσφαιρο κατοχής,, όμως όταν έβγαινε στην επίθεση ήταν πεινασμένος λύκος έτοιμος να δαγκώσει, όχι τίποτα πονηρές αλεπούδες.

Τα Tsipas Blog παρασκήνια είναι δια χειρός Ηλία Τσίπα... είναι πάντα ενυπόγραφα!
Όσα άρθρα δε φέρουν το σκίτσο με την υπογραφή μου, αναρτώνται από την δημοσιογραφική ομάδα του blog ή υπογράφονται από τον συντάκτη τους.